Bert Kruismans | Viva la revolución

Het is toch een kapoentje, hè! Man man man, daar hadden die pezewevers in Brussel niet van terug. Meester Frank zijn gezicht gezien? Ik ook niet, maar ik kan het me voorstellen. Zoveel variatie in gelaatsexpressie heeft hij nu ook niet in voorraad. En de Westflutensheriff schitterde ook al door afwezigheid. Stond waarschijnlijk in Portugal zijn netels te maaien, want alles schiet daar een maand vroeger op dan hier. Anders wel een grote mond, maar tegen de oppermuil van de kust durft hij niet. Het was dan ook een geniaal idee, de grootste tactische zet sinds een Griek in Troje zei: 'Zeg mannen, en als we nu ’s in een paard kropen?'

Meesterlijk in zijn eenvoud was het. Men neme wat aftandse klaptafels en dito stoelen uit het depot van de Gemeentelijke Uitleendienst. Men veegt de schimmel van de tafels. Vervolgens veegt men de terrassen van de dijk, zet die kringwinkelvuiligheid in de plaats en roept dan zo luid dat ze het tot in Portugal kunnen horen: 'En dat de terrassen hier al opnieuw open zijn! Welkom in Middelkerke!' Waren de terrassen open? Nee, ze waren weg. Naast de bestaande zitbanken had der Decker gewoon wat extra tafels en stoelen gedropt. Voor de rest was het daar dezelfde koffie-uit-karton-slurpen-take-away-ellende als in alle andere 580 Belgische gemeenten. Maar het werkte wel.

Op 1 mei kon je in Middelkerke op de dijk niet over de koppen lopen, omdat over die koppen zelf ook al te veel volk liep. De Vlaamse pers ging in overdrive. Dedecker laat terrassen opengaan! Terrasrevolutie in Middelkerke!! Dedecker, Ambiorix van de Noordzee!!! Iedereen wilde met de burgemeester op de foto. Vrouwen wilden een kind van hem, mannen ook. Een dame riep het uit: 'Waren het morgen verkiezingen, Jean-Marie was overmorgen premier van België.'

Volgens de legende stond the Boss himself ter hoogte van restaurant De Lekpot op een klaptafel te zingen: ‘De middenstand regeert het land! En zakes zijn zakes!!' Het moet van de Blijde Intrede van de Rode Duivels in 86 op de Grote Markt van Brussel zijn geleden dat in België nog zo hard 'Jean-Marie' werd gebruld. Schrijf het op: over drie jaar moeten ze in Middelkerke geen gemeenteraadsverkiezingen meer organiseren, iedereen weet nu al wie wint. En als het moet, pakt Dedecker de burgemeesterssjerp van Sint-Truiden er nog bij ook. Het schijnt dat die straks vacant is.

Ondertussen heerste in Wallonië een gemoedelijke anarchie. Daar deden ze vorig weekend niet alsof. Daar werd de wet echt en massaal overtreden. Zo’n 130 Franstalige culturele instellingen staken een dikke middelvinger op en gooiden hun deuren open. Minister van Cultuur Bénédicte Linard had vooraf verzekerd dat de rebellen hun coronasteun zeker niet zouden verliezen. Dan wordt een mens al wat stouter, natuurlijk.

Bijna overal schitterde de politie door afwezigheid. De burgemeester van Namen en CDH-voorzitter, Maxime Prévot, had het toch zo mooi verwoord: 'Ik heb niet veel goesting om de cavalerie te sturen. Maar let op, ik heb niet aan de politie gezegd dat ze moet wegkijken. Als een overtreding gebeurt, zou er mogelijks geverbaliseerd kunnen worden.' Let u in deze vooral op de woorden zou, mogelijks en kunnen. Vrij vertaald: 'Het is niet omdat wij er met de politie niet zijn, dat u er wel mag zijn. Maar aangezien wij er niet zijn, kunnen we ook niet controleren of u er bent. En als we er allemaal over zwijgen, is er niets gebeurd.'                   

Het symbool van Wallonië is de cocq hardi, de haan die wel zijn poot opheft maar in tegenstelling tot zijn Franse neef zijn bek dichthoudt. Ze hadden daar in de Walenpays niet beter kunnen kiezen.