De strijd om uw pols

En het orgelpunt moest nog komen: de Apple Watch. Met het hele team zaten we te kijken naar de sputterende live feed en we werden kinderlijk enthousiast van Tim Cooks ‘One More Thing’. Ziet er niet slecht uit, een handig wieltje (sorry, een ‘Digital Crown’), hartslagsensor, NFC, drukgevoelige bediening… Wij geeks worden daar redelijk opgewonden van.

De eerste wenkbrauw ging fronsen toen Jonathan Ive ons met zoetgevooisde stem verkondigde dat Apple   de tijd had geperfectioneerd in overleg met horloge-experts van over de hele wereld. Ik verzin het niet. De rest van de uurwerken gokken volgens Ive maar wat, enkel de Apple Watch weet exact hoe laat het is.

Toen volgde een demo door ene Kevin, zeg maar de dorpsgeek van Cupertino. Met zichtbare stress tekende Kevin een vis op het kleine schermpje en stuurde die naar een collega. Hij vertelde het publiek dat zijn collega op die manier zou weten dat hij sushi wilde gaan eten. Voor hetzelfde geld haalde die zijn visgerei van de zolder, wie zal het zeggen.

Lichtelijk gedesoriënteerd door alle nonsens was het even zoeken naar de betekenis en impact van deze productlancering.

Apple wil de smartwatch lanceren. Er zijn immers meer columns over die dingen geschreven dan er verkocht zijn. Er is nog geen product waarvan we het gevoel hebben dat we het nódig hebben. Toch zijn Samsung, Google, Apple en Microsoft in een verhitte race verwikkeld om rond onze pols te geraken. De smartwatch heeft immers het potentieel om de plaats van de smartphone in te nemen als eerste scherm. Het eerste scherm waarop we onze berichten lezen, onze locatie opzoeken of een recept aflezen. Mensen zijn luie dieren, een smartphone uit onze zak halen zullen we plots heel erg lastig beginnen te vinden.

Kunstenaar Banksy tweette tijdens het evenement een macabere illustratie van een hand die een iPhone vasthoudt. De iPhone wortelt zich rond de pols van de schijnbaar levensloze hand. Zo dystopisch als Banksy het voorstelt, zo belangrijk kan de smartwatch worden. Een geconnecteerd scherm boordevol sensoren die elke beweging loggen, chips die je locatie bewaren en je contacten monitoren… Het toestel wordt onderdeel van je lichaam, meer nog dan de smartphone dat al is. Het zal je zeggen wanneer je moet bewegen, eten of rusten. In dat hele proces, waarin we cognitieve functies afstaan aan een stukje hardware, geven we gigabytes aan persoonlijke data af aan Apple.

Het is natuurlijk Banksy’s rol om te polariseren. De vergaarde data over je lichaam bieden fantastische kansen aan appontwikkelaars om toepassingen te creëren die je helpen gezonder te leven. Net zoals bij elke innovatie is het aan ons om er iets zinvol mee te doen.

Maar we lopen vooruit op de feiten, want deze eerste versie van de Apple Watch kan wel eens een valse start zijn. Hij is duur (349 dollar), heeft een batterijduur van maar één dag en onderscheidt zich niet echt van de concurrentie. Het kan bovendien nog een half jaar duren vooraleer we hem kunnen kopen.

Laat het echter geen twijfel lijden, de smartwatch is een zeer belangrijke stap. Niet alleen in het verhaal van Apple, maar ook in het verhaal van mens en technologie. Het is moeilijk om vandaag voorbij het gimmickgehalte te kijken. Maar als de appontwikkelaars er zich op losgelaten hebben, onze nichten en nonkels er een gekocht hebben en enkele Stanford-wonderboys er een nieuwsoortig businessplan voor bedacht hebben, zullen we na de smartphone en de tablet opnieuw ervaren hoe marktverstorend technologie kan zijn. Met de Apple Watch is de strijd om de pols finaal losgebroken.