Gelijkheid, moet dat?

Ik zou voor volledige gelijkheid tussen de twee kunnen gaan. Ze kunnen beiden vooraan in die ene zetel zitten, waardoor ze allebei ongemakkelijk en onveilig zitten. Of ik zou ze beiden achteraan kunnen zetten, waardoor de ‘coole’ plaats vooraan ongebruikt blijft.

Maar Kobe weet dat hij nog niet oud - en groot - genoeg is om vooraan te zitten. Hij weet ook dat als hij wat ouder is, hij dan wél vooraan kan zitten. En Wolf weet dat hij nu door zijn leeftijd altijd vooraan zit, maar dat zodra Kobe oud genoeg is, er regelmatig afgewisseld zal worden tussen beiden.

In onze hang naar inclusie en politiek correct denken zijn we in onze maatschappij het verschil tussen gelijkheid en gelijkwaardigheid vergeten. Iedereen is gelijkwaardig, maar niet iedereen moet gelijk behandeld worden. Als je iedereen exact gelijk probeert te behandelen, belandt iedereen op de achterbank. Dan nivelleren we, zelfs niet naar de laagst gemene deler, maar naar de laagst mogelijke optie. Als we het idee van gelijkheid voor iedereen tot het extreme doortrekken, belanden we in een dictatuur van afgunst: ‘Ik mag niet vooraan zitten, dus moet iedereen achteraan zitten’.

Omgaan met diversiteit doe je niet door alle verschillen weg te halen en te verstoppen, wel door die verschillen te accepteren en ermee om te gaan. Nivelleren is juist diversiteit níét respecteren, dat is er eerder van weglopen. Gelijkwaardigheid betekent dat we accepteren en omarmen dat we in een winkel, aan een overheidsloket, soms bediend worden door iemand met een kruisje aan een ketting, soms door iemand met een hoofddoek, en soms door iemand met een regenboog-T-shirt. Doorslaan in foute ‘gelijkheid’ is weghalen en verbieden van elk kruisje, elke hoofddoek, elk T-shirt.

Gelijkwaardigheid is accepteren dat de beste Belgische artiest op dit moment de Franstalige Stromae is, en dat ons Rode-Duivelslied dus in het Frans is. Dan moet je niet proberen een politiek correcte meertalige song te maken; dat wordt onvermijdelijk een draak en is het equivalent van mijn twee zonen die beiden ongemakkelijk en onveilig op de voorbank zitten. Proberen zo’n Franstalig liedje te verbieden is nivelleren naar het onderste niveau: iedereen op de achterbank.

Dat begrip voor gelijkwaardigheid moeten we - als ouders en in het onderwijs - van jongsaf aan onze kinderen meegeven. We moeten hen leren omgaan met diversiteit, hen laten zien dat iedereen gelijkwaardig is maar dat verschillen mogelijk en goed zijn. Dat iedereen naar eigen vermogen en capaciteiten geholpen en gerespecteerd moet worden.

We kunnen nog jaren doorbomen over ondernemerschap, en dat risico’s nemen niet in onze Belgische volksaard zit. Maar als we kinderen van jongsaf aan leren dat iedereen gelijk is, hoe kunnen we hen dan leren omgaan met risico’s? Waarom zou iemand risico’s nemen als het eindresultaat toch genivelleerd wordt?

Kobe weet dat hij groter moet zijn om vooraan te kunnen zitten, dat is voor hem vaak ook een motivatie om te sporten en zijn groentjes op te eten. Als hij sowieso vooraan zou zitten, dan neem ik die motivatie weg. Idem als ik ook Wolf achteraan zou zetten om beiden ‘gelijk’ te kunnen behandelen.

Ik wil dat mijn kinderen op een gezonde manier leren omgaan met diversiteit, ook als dat in hun nadeel is. Maar liefst zo dat het hen motiveert om beter te worden en te streven naar excellentie, niet naar de middelmaat; met respect voor iedereen die anders is.

In het licht van de komende verkiezingen wilde ik dat ik een politieke partij vond die op zo’n manier over diversiteit durft na te denken. Ik vind ze voorlopig niet.

Bart De Waele is CEO van Wijs, dat digitale strategieën en websites ontwikkelt.