Jong en oud schragen Silicon Valley

Door Peter Hinssen, partner in Across Group en voorzitter van Across Technology

Het was een week vol ongelooflijke ervaringen. De kracht van technologie en het disruptieve karakter van start-ups deden ons allemaal nadenken over onszelf, onze bedrijven en onze regio. Maar het meest fantastische had niets met technologie te maken. Het meest fantastische was Susan.

Susan is al jaren onze vaste busgids als ik met een groep naar daar trek. Ze is er ’s ochtends als de kippen bij om lang voor het ontbijt alles klaar te maken voor de reis. Loopt de hele dag de benen van onder haar lijf om ons te begeleiden, van eten en drank te voorzien en ons te vertellen over haar stad en streek. Gaat als laatste slapen om de bus nog na te checken op verloren iPads en vergeten notitieboekjes. Is de meest montere, grappigste, vinnigste en meest enthousiaste medewerker die je je kan voorstellen. Susan wordt over een paar weken 73 jaar oud.

Toen we net vertrokken waren uit België was er een staking van de politiemensen die hun gunstige vervroegde pensioenleeftijd willen behouden. Dat laat een bittere smaak in je mond achter als je dan ziet welke ongelooflijke levensvreugde en vooral arbeidsvreugde een vrouw als Susan aan de dag kan leggen. Ze bloeit open om met een groep als de onze op te trekken, haalt veel plezier in de interacties met de deelnemers en is de oogappel van ons allemaal. Als ‘moedertje’ behandelt ze ons als haar kroost kinderen op bezoek in haar speeltuin van Silicon Valley.

Het is natuurlijk niet allemaal rozengeur en maneschijn. San Francisco is een peperdure stad geworden, bijna niet te betalen voor ‘gewone’ mensen, en veel ouderen móéten wel blijven werken om het hoofd boven water te houden. San Francisco heeft een afgrijselijke hoeveelheid daklozen die bedelen op straat om te overleven. Maar Susan klaagt niet. Integendeel, ze geniet ervan dat ze zich op haar oude dag nog nuttig kan maken, ze geniet van het delen van haar passies en kennis.

Tegelijkertijd werden we overspoeld door de jeugd tijdens onze trip. Extreme jeugd. Zoals Brian Wong, de oprichter van Kiip. Hou die naam in de gaten, dit bedrijf wordt een knaller. Het bemiddelt tussen grote merken en de gamingindustrie, en bouwt in allerlei online-spelletjes ‘moments of achievements’ in waarbij merken zich kunnen nestelen in games. Briljant. Ademloos luisterden we naar Brians verhaal. Hoe hij liefst vier klassen oversloeg op de middelbare school, en nu op zijn 24ste een topbedrijf aan het uitbouwen is met een enorme hoeveelheid risicokapitaal achter zich. Vierentwintig.

Een paar dagen later waren we op bezoek bij Nanxi Liu. Onthou ook die naam. Ook vierentwintig. En ze pakte iedereen op de bus in met haar verhaal over haar start-up, Enplug, die al haar tweede start-up is. De vorige was een biotechverhaal dat ze opstartte aan de universiteit. En nu is ze dus aan haar tweede bezig, met meer passie dan je je kan voorstellen.

Susan aan de ene kant, en Brian en Nanxi aan de andere. Dat is wat mij is bijgebleven. Niet de technologie. Maar de passie, drive, ambitie en het enthousiasme bij de piepjonge en bij de bejaarde bevolking. Wij geven jonge mensen veel te weinig kansen om zich te bewijzen, en wij schrijven oudere mensen veel te snel af in onze maatschappij. Het is een schande dat we mensen op hun 53ste laten stoppen met werken. We lijken nog altijd niet te beseffen dat we allemaal véél langer gaan moeten werken. Maar het is ook een schande dat we jonge mensen niet meer vertrouwen schenken op het toppunt van hun creativiteit. Vergeet het technologische even. Als we dat bij ons zouden kunnen invoeren, dat zou pas echt disruptief zijn.