Consistent

Het Belgische energiebeleid blijft schitteren door een gebrek aan consistentie en een doordacht plan over onze toekomstige energievoorziening. Paars-groen besliste in 2003 om tussen 2015 en 2025 alle kerncentrales te sluiten. Dat voornemen werd onderuitgehaald door een achterpoortje in de wetgeving, waardoor het mogelijk bleef de levensduur van de kerncentrales te verlengen. Dat creëerde de nodige onzekerheid, waardoor investeren in nieuwe centrales tien jaar lang werd ontmoedigd.

In 2012 pakte cdH-staatssecretaris voor Energie Melchior Wathelet uit met een uitrustingsplan voor de elektriciteitssector, waarbij de kernuitstap verzoend moest worden met het verzekeren van de stroomvoorziening. Die plannen bevatten onder meer de mogelijke subsidies aan gascentrales die moeten instaan voor een soort reservecapaciteit. Na de subsidiëring van de groene stroom waren de klassieke centrales opnieuw aan de beurt.

Dat de kernuitstap opnieuw ter discussie staat, is op zich niet slecht. Het is belangrijk dat ons land ook in donkere en koude periodes op voldoende elektriciteit kan rekenen. De reactoren van Doel 3 en Tihange 2 liggen stil omdat nog steeds aan hun veiligheid wordt getwijfeld. Ook Doel 4 ligt nu stil door een incident met een turbine. Dat geeft aan dat de bedrijfszekerheid van de kerncentrales niet optimaal is. Ook dat zullen de onderhandelaars mee in overweging moeten nemen.

Het verlaten van de kernuitstap is geen definitieve, laat staan een volledige oplossing. Er is nood aan een uitgewerkt plan dat uiteindelijk de overgang naar een kernvrije productie op termijn mogelijk maakt. De tijdshorizon is daarbij van belang, maar ook de maatregelen die de overgang begeleiden.

Tenzij men radicaal kiest voor een nieuwe en dure centrale van de nieuwe generatie, kan de overgang op basis van een mix van groene en klassieke energie. Dat kan vrij snel, zoals het Duitse voorbeeld leert. Maar het is niet kosteloos en het vraagt een realistisch uitrustingsplan. Zolang dat er niet is, is het uitstellen van een kernuitstap een halve oplossing. Het probleem wordt immers enkel vooruitgeschoven in de tijd.

De bezorgdheid over de stroomvoorziening in ons land is terecht, maar dat wil nog niet zeggen dat we alle stroom zelf moeten aanmaken. Het is ook mogelijk om stroom in te voeren uit de buurlanden. Daar moet wel infrastructuur voor zijn en op dit moment volstaat die niet om in moeilijke periodes voldoende stroom van elders in te voeren.

De beslissing destijds voor een kernuitstap liep verloren door wettelijke onzekerheid en een gebrek aan een totaalvisie op de stroomvoorziening. Die fout mag niet opnieuw gemaakt worden als beslist wordt de levensduur van de centrales te rekken. Want als de afgelopen tien jaar iets geleerd hebben, is het wel dat een consistent energiebeleid ontbreekt. Precies daarom sleept de discussie over een kernuitstap al zo lang aan.