De achterkant van de fiscale deals
Voor het eerst sinds lang lijkt de strijd tegen de fiscale fraude het bedrag op te brengen dat in de begroting ingeschreven staat. Mooi, maar daar bouw je geen beleid op.
Met twee deals haalt de fiscus 175 miljoen euro binnen. Die fiscale inkomsten zijn het gevolg van een dading tussen de Bijzondere Belastinginspectie en de partijen die verdacht worden van fiscale fraude. Als de twee betrokken partijen de boetes betalen, houdt dat geen schuldbekentenis in. Maar het betekent evenmin dat het Belgische parket afziet van een strafrechtelijke vervolging in beide zaken.
Op het eerste gezicht lijkt dit een bijzonder goede zaak voor iedereen. Voor de staat en de regering die naar 2,8 miljard euro zoeken, is elk miljoen dat haast pijnloos binnenrolt bijzonder welkom. Voor de partijen die de gigantische sommen moeten betalen, is het dan weer het einde van een anders schier eindeloze procedure die mogelijk tot een nog hogere fiscale boete kan leiden.
Het sluiten van dadingen is een internationale praktijk, België vormt daarop geen uitzondering. Voor een belastingdienst kan het soms voordeliger zijn snel tot een akkoord te komen in plaats van een fiscale procedure eindeloos te rekken.
Toch mag je verwachten dat een overheid zich dusdanig kan organiseren dat het afsluiten van dadingen onnodig is omdat het opleggen van fiscale boetes via rechtbanken even vlot zou verlopen. Het gevaar bestaat immers dat de staat gaat rekenen op inkomsten en in die logica deals gaat afsluiten met vermoedelijke fraudeurs. Dat vermindert niet alleen de rechtszekerheid, maar ook de eerlijke rechtsbedeling. Wie voldoende geld op tafel kan leggen, kan zich op die manier een weg uit de vervolging kopen. Met een armlastige overheid als de onze is iedereen die een ruime deal aanbiedt, meteen ook welkom.
Alleen is het voor de overheid niet zo verstandig om het afsluiten van dit soort deals tot een vaste inkomstenbron voor de begroting te maken. Het getuigt immers van een gebrek aan ambitie en organisatievermogen om de fiscale administratie zo uit te bouwen dat het innen van de fiscale boetes zonder dit soort gesjacher mogelijk moet maken.
De finale oplossing is nog steeds een ingrijpende hervorming, waar nu al meer dan twintig jaar over gedebatteerd wordt. Die hervorming moet de fiscale regels vereenvoudigen, de achterpoortjes sluiten en de tarieven verlagen. Zo daalt de belastingdruk voor iedereen, meteen het beste medicijn tegen fiscale fraude. Hoge tarieven zorgen voor meer zwart geld. Bovendien kan in een transparant en vereenvoudigd fiscaal systeem het frauderen beter worden aangepakt, want de grens tussen goed en fout is veel duidelijker geworden en de ruimte voor fraude veel kleiner.
Meest gelezen
- 1 Bart De Wever 'volle bak bezig' om formatie te redden
- 2 ING-hoofdeconoom Peter Vanden Houte: 'Met de supernota zouden we al een heel eind komen'
- 3 De must-reads van het weekend
- 4 Marc Coucke, superbelegger of impulsieve investeerder?
- 5 In het felst bevochten kiesdistrict van de VS: ‘Wij hebben het lot van de wereld in handen, ik lig er wakker van’