De (on)macht van familiale aandeelhouders

De internationale fusiekoorts in bedrijvenland bereikt ook België. De Nederlandse supermarktketen Ahold, bekend van de Albert Heijn-winkels, voert discrete toenaderingsgesprekken met Delhaize. Er is een industriële logica voor het samengaan van de twee groepen. Ahold en Delhaize zijn geografisch complementair, in West-Europa en in de VS. En de krachtenbundeling levert schaalvoordelen op die de rendabiliteit kunnen opkrikken.

De geschiedenis herhaalt zich, maar niet helemaal. Tien jaar geleden hebben de twee groepen ook al een keer onderhandeld over een fusie, toen Ahold door een moeilijke periode ging en opgejaagd werd door Angelsaksische hefboomfondsen. De Nederlanders waren toen tot verregaande toegevingen bereid om Delhaize tot een huwelijk te verleiden: het operationele hoofdkwartier zou in België komen en een Delhaize-man zou de leiding krijgen. Maar Delhaize hield de boot af. Of de voorstellen van Ahold opnieuw zo genereus zijn is twijfelachtig. Want de machtsverhoudingen liggen nu enigszins anders. De beurskapitalisatie van Ahold is dubbel zo groot als die van Delhaize. Dat sluit een fusie op basis van gelijkwaardigheid uit.

Dat betekent niet dat een fusie niet zinvol zou zijn voor de Delhaize-aandeelhouders. Misschien biedt een groter geheel hen betere perspectieven inzake

dividenduitkeringen en mogelijke koersstijgingen. Als er een bod van Ahold op tafel komt, zullen de Delhaize-aandeelhouders zich laten leiden door de financiële logica. Voor emotie zal er nog weinig plaats zijn.

Delhaize heet een familiaal bedrijf te zijn. Maar het familiaal aandeelhouderschap is niet gestructureerd en de diverse familietakken bezitten nog slechts 20 procent van de aandelen. Het kapitaal van Delhaize is voornamelijk in handen van institutionele aandeelhouders. Een aantal daarvan zit ook in het kapitaal van Ahold. Als het tot een concreet fusievoorstel komt, zullen zij beslissen.

Grensoverschrijdende fusies zijn logisch in een globaliserende economie. Ahold en Delhaize kunnen een mooie combinatie vormen. Maar het wringt toch ergens dat misschien alweer een groot en traditierijk Belgisch bedrijf opgaat in een buitenlandse groep en dat we opnieuw een belangrijk beslissingscentrum dreigen te verliezen. Het had anders kunnen lopen als de Delhaize-families - naar het voorbeeld van die van Solvay en AB InBev - ambitieuzer waren geweest, een duidelijker visie hadden gehad over waar ze met hun bedrijf naartoe wilden en een stevig aandeelhouderspact hadden gemaakt. Ze hebben er de zaken te veel op hun beloop gelaten en slecht beleid te lang getolereerd. Dat heeft een prijs.