De slechtste week voor centrumrechts sinds zijn aantreden

Ergens is het verbazend dat het zo lang heeft geduurd voor de federale en Vlaamse regering in de problemen kwamen. De achilleshielen waren namelijk altijd al talrijk en duidelijk. De MR moet zich verdedigen tegen de Franstalige kritiek dat ze door met de N-VA te regeren een pact met de duivel heeft gesloten. Daarom vroeg en verkreeg ze dat de N-VA het communautaire in de diepvries stopt. Tegelijk is CD&V een klein partijtje geworden dat in een identiteitscrisis zit en in de volgende verkiezingen misschien wel een strijd op leven en dood uitvecht. Open VLD was eigenlijk overbodig in de Vlaamse regering, maar onderhandelde zich er toch in en zoekt nu zichtbaarheid. En de MR heeft veel te veel ministers, waardoor ze het risico loopt dat onervaren mensen fouten maken.

De meerderheid die bij haar ontstaan nog de ‘kamikazecoalitie’ heette, hield meer dan een jaar lang al die spanningen onder controle. De taxshiftdiscussie was lastig, maar deed de regering nooit op haar grondvesten daveren. De regering kwam ook de dagen van het terreuralarm zonder zichtbare interne spanningen door, ook al stonden de zenuwen gespannen en zijn het uitgerekend de N-VA-ministers die instaan voor de veiligheid van het federale België. De vluchtelingencrisis leidde tot grote retorische botsingen, maar het regeringsbeleid zelf wordt correct uitgevoerd, waarbij België naar EU-normen meer dan zijn deel doet.

En toen kwam dat zes jaar oude probleem van het Belgische klimaatplan. MR-minister Marie-Christine Marghem maakte een fout in de cijfers, waardoor de Vlaamse inspanningen zeer zwaar werden. Daardoor vreesde de N-VA dat een nieuwe transfer van Vlaams belastinggeld naar Wallonië zou vloeien, wat tot een communautaire reflex leidde. Daardoor ging de N-VA in de remmen, waardoor CD&V-minister van Milieu Joke Schauvliege zich op haar dossier vernederd voelde door de almachtige N-VA. In de weerbots zijn het nu Open VLD en CD&V die het leiderschap van Geert Bourgeois (N-VA) in de Vlaamse regering uitdagen.

Ondanks dat gisteravond op de valreep toch een akkoord over het Belgische klimaatplan is gesloten, trof het gedoe erover ook Charles Michel op zijn zwakke plek. Hij stond op de internationale klimaattop met de billen bloot. Uitgerekend in Parijs, dé plek voor Franstalig prestige, heeft Michel zich moeten verdedigen tegen de Franstalige kritiek dat hij toelaat dat de N-VA België belachelijk maakt. Alles wijst erop dat dit wonden slaat. Dit is de slechtste week van de centrumrechtse partijen sinds hun aantreden, omdat ze tegelijk op alle zwakke plekken zijn getroffen.