Duitse ironie

O ironie. Geen grotere tegenstanders van het Duitse model van begrotingsdiscipline dan de PS. Maar het was wel grotendeels dankzij de Duitse economie - die ook tijdens de economische crisis behoorlijk bleef presteren - dat ons land onder leiding van diezelfde PS overeind bleef.

Geen grotere supporters van het Duitse model dan de centrumrechtse partijen die de nieuwe regering uitmaken. Net zij dreigen nu de dupe te worden van de Duitse motor die is stilgevallen. Duitsland is de grootste afzetmarkt van België, goed voor 16 procent van al onze export. Als Duitsland stilvalt, voelen we dat meteen.

Het wirtschaftswunder verbleekt. De fabrieksbestellingen duiken naar omlaag, de industriële productie idem dito, en de export is met bijna 6 procent teruggevallen. Dat wakkert de vrees voor een Duitse recessie aan, wat slecht nieuws is voor ons land en voor de hele eurozone.

Het doet ook in Duitsland het debat over groeistimulerende investeringen oplaaien. De regering-Merkel komt onder alsmaar meer druk te staan om iets te doen. Op Europees vlak was ze zelf altijd beducht voor een te stimulerend beleid van de Europese Centrale Bank. Het Duitse verzet daartegen zal afnemen.

Merkel moet het Duitse kind met het badwater niet weggooien. De Duitse economie blijft nog altijd met mijlen voorsprong gezonder dan pakweg de Franse, Italiaanse of Spaanse. Een voorzichtig begrotingsbeleid zonder nefaste schuldopbouw blijft wenselijk. Maar uitgaven voor duurzame overheidsinvesteringen in infrastructuur, energie of openbaar vervoer zijn een ander paar mouwen. Schulden daarvoor zijn wel verdedigbaar. Niet om het gewone lopende beleid te betalen, wel om investeringen te doen die opnieuw geld opbrengen. Dat moet Duitsland doen. Op Europees vlak lijkt een versoepeling van de begrotingsregels om investeringen makkelijker te maken stilaan onafwendbaar.

Voor de regering-Michel zijn de Duitse tegenvallers een streep door de rekening. Elk Belgisch bedrijf dat levert aan een Duits bedrijf dreigt de gevolgen van die vertraging te voelen. En dat net op het moment dat de bevolking een grootscheeps saneringsplan naar Berlijns model over zich heen krijgt, met onder meer lonen die even niet stijgen en een overheid die minder zal doen.

Meer dan ooit is het nodig de Duitse merites te blijven zien. Die blijven overeind. Duitsland was het voorbije decennium de sterkhouder dankzij grondige structurele hervormingen. Het werd de start van een positieve spiraal. De Duitse export boomde, de lonen werden in toom gehouden. Dat leidde tot meer jobs. Ook al gaat het nu wat minder, nog altijd is de werkloosheid in Duitsland laag.

De nieuwe regering heeft door het dipje van de Duitse economie de omstandigheden tegen, maar heeft qua opdracht geen keuze. Ze moet er alles aan doen opdat ook België in die positieve spiraal belandt.