Koopjes

In maart maakte De Tijd bekend dat de Bijzondere Belastinginspectie haar grootste deal ooit zou sluiten. Het Antwerpse diamantbedrijf Omega Diamonds betaalde de BBI 150 miljoen euro om een grootschalige belastingfraude te schikken. Mooie inkomsten voor de Belgische schatkist, en een mooi resultaat voor de BBI. Maar wat tegen de borst stuitte, was de conclusie die het Antwerpse parket daaruit trok. Als Omega Diamonds en zijn toplui er nog een luttele 10 miljoen euro boven op betaalden, konden ze hun blanco strafblad behouden. Dan stopten alle vervolgingen.

De deal met de fiscus was blijkbaar voldoende om ook de vervolging voor het vormen van een criminele organisatie af te kopen. Terwijl er toch meer aan de hand was dan enkel wat ontdoken belastingen. Dat blijkt uit de beslissing van Douane & Accijnzen om toch door te gaan met de strafzaak tegen Omega Diamonds, en dat voor dezelfde feiten. Wie nu leest dat de douane 4,6 miljard euro eist van Omega Diamonds kan alleen besluiten dat de verdachten er te goedkoop vanaf zijn gekomen. Want de beslissing van het parket om het dossier te laten vallen is niet zonder gevolgen voor de zaak van de douane. Die kan nog maar maximaal één jaar cel eisen voor de verdachten. Het parket had veel meer kunnen eisen. En je kan er donder op zeggen dat de advocaten van Omega Diamonds zullen uitspelen dat ze al een deal hebben bereikt met het parket, terwijl je geen twee keer voor dezelfde feiten veroordeeld kan worden. Zo dreigt de grootste diamantfraude ooit, een miljardenzaak, te zijn afgekocht met (slechts) miljoenen euro’s.

En als je het zwaarste fraudedossier ooit laat afkopen, wat doe je dan met alle andere dossiers? Hoe kan je dan nog andere fraudeurs vervolgen? En welk signaal geef je dan? Dat zo’n criminele organisatie, die grof geld verdiende, zo’n cadeau verdient? Als ze maar wat geld op tafel leggen?

Dat soort koopjes verontrust ons, burgers van dit land. We zouden gerustgesteld zijn als de deal met Omega Diamonds was voorgelegd aan een onafhankelijke rechter. Maar dat moet zelfs niet, volgens de wet die de partijen van de regering-Leterme destijds in welgeteld één dag in de Kamercommissie hebben goedgekeurd. Nu zijn we ongerust. Wat moeten we anders denken als de douane duidelijk stelt dat zo’n miljardendossier niet voor miljoenen euro’s in de prullenmand mag belanden? Wat moeten we anders denken als zelfs topmagistraten van het Hof van Cassatie, topadvocaten en onderzoeksrechters de ‘afkoopwet’ evenmin vertrouwen? Dan zijn we ongerust. Dan vrezen we klassejustitie. Welke garanties krijgen we dat voor steenrijke criminelen niet alles te koop is?

Het is hoog tijd om de afkoopwet bij te sturen. In sommige fraudedossiers hebben de verdachten terecht een deal kunnen sluiten met het parket. Zoals de zakenfamilie achter het zuivelbedrijf Inex dat vervolgd werd voor een zuivere belastingfraude, gepleegd door een vorige generatie. Maar de

affaire-Omega Diamonds doet ons snakken naar duidelijke garanties dat een rechter toekijkt op wat er allemaal gebeurt.