Kortzichtig

Altijd gevaarlijk wanneer politici het woord ‘ethiek’ onachtzaam in de mond nemen. Zogenaamd ethisch is het dat de federale regering de jaarlijkse brutoverloning van de CEO’s van het beursgenoteerde Belgacom en Bpost beperkt tot maximaal 650.000 euro.

Alles wat erboven komt, is zogenaamde ‘gulzigheid’. Bovendien moet de loonkloof worden verkleind, luidt het. Een boodschap die in rode volkshuizen maar al te graag verspreid zal worden in verkiezingstijd. Want, het moet gezegd, natuurlijk zijn er mensen die heel hard werken voor een fractie van die toplonen.

Tot zover de retoriek. De gevolgen in de praktijk zijn, alle populistische praat ten spijt, negatief voor die twee overheidsbedrijven en dus ook slecht voor de belastingbetaler. En dus, als we dan ook even populistisch mogen zijn, ook voor diegenen die maar een fractie van de toplonen verdienen. Wie is er dan ethisch?

Vooreerst komt de vastgelegde verloning niet overeen met lonen die aan CEO’s van vergelijkbare bedrijven worden betaald. Bovendien verdient de subtop voortaan meer dan de CEO.

In het geval van Johnny Thijs bij Bpost komt daar bij dat de regering een manager die een uitzonderlijk traject gereden heeft met het postbedrijf beloont met een halvering van zijn loon.

Bovendien wordt ook de raad van bestuur van het overheidsbedrijf koudweg in zijn hemd gezet. Er was immers al een deal gesloten tussen de raad van bestuur en Thijs over een (hoger) loonpakket.

De aandeelhoudersovereenkomst bepaalt nochtans dat de selectie en het loonpakket van de CEO door het bestuur van het bedrijf worden vastgelegd en dat de regering enkel de benoeming van de CEO moet officialiseren met een vermelding in het Staatsblad. Zal die, weliswaar gepolitiseerde, raad van bestuur zijn tanden laten zien? En hoe zit het met de andere aandeelhouders?

Thijs beraadt zich of hij blijft of niet. Zijn vertrek zou de regering louter en alleen aan zichzelf en aan de goedkope zucht naar populisme in verkiezingstijd te danken hebben. Dat vertrek zou eenvoudigweg een pak aandeelhouderswaarde vernietigen.

De kern van de zaak is dat de PS opnieuw een veel grotere greep op de overheidsbedrijven wil. Minister Jean-Pascal Labille heeft niet toevallig in het parlement verklaard dat hij de wet op de overheidsbedrijven wil wijzigen. Zorgwekkend, want Belgacom en Bpost zijn maar beginnen presteren toen er ook privé-aandeelhouders in het kapitaal kwamen en toen ze een grotere autonomie kregen. De klok wordt teruggedraaid. Hebben we dan zoveel heimwee naar De Post van weleer, met een dienstverlening om te huilen, politiek dienstbetoon als personeelsbeleid en verliescijfers? Of naar de RTT van weleer?