Zondaars

Iets meer dan een jaar nadat een einde is gekomen aan de aller-allerlaatste mogelijkheid tot fiscale regularisatie, gaat de deur voor berouwvolle belastingzondaars opnieuw open. Wie spontaan meldt belastingen te hebben ontdoken, kan zich uiteindelijk toch nog in regel stellen en gerechtelijke vervolging ontlopen, na betaling van een fikse boete weliswaar. De fiscus heeft daar op eigen initiatief een regeling voor uitgewerkt, en die krijgt de goedkeuring van minister van Financiën Johan Van Overtveldt (N-VA).

Dat fiscale regularisatie - de fiscus spreekt nu van ‘rechtzetting’ - toch weer mogelijk wordt, lijkt het zoveelste voorbeeld van het zigzagbeleid dat in ons land wordt gevoerd. Maar de koerswijziging komt er als antwoord op een reële behoefte.

Want hoewel de deur voor belastingzondaars sinds begin 2014 definitief dichtging, werden er afgelopen jaar toch nog heel wat belastingdeals gesloten. Dat gebeurde dan door individuele controleurs, die binnen hun bevoegdheid op eigen houtje handelden en eigen normen hanteerden. Een nogal arbitraire aanpak dus, die geen rechtszekerheid bood voor de belastingplichtigen en leidde tot een verschillende behandeling - noem het discriminatie. Het nieuwe initiatief van de fiscus moet daar opnieuw lijn in brengen.

Is het een schande dat belastingzondaars die de voorbije jaren niet zijn ingegaan op de verschillende amnestieaanbiedingen toch opnieuw een kans krijgen? Ze worden in het nauw gedreven doordat de fiscale vluchtroutes stilaan allemaal worden afgesneden door de uitgebreidere ­internationale gegevensuitwisseling. Het zwart geld dat ze ­bezitten in het buitenland verliest daardoor almaar aan economische waarde. De beste optie die ze vaak hebben, is dat geld toch meer tevoorschijn te halen. En dus komen ze bij de fiscus bedelen voor een regularisatie.

Moet die hen hardvochtig wandelen sturen, of langdurige juridische procedures tegen hen starten? Wat levert dat extra op? Een pragmatische oplossing is verkieslijk, waarbij de fiscus de verloren zonen verwelkomt niet met een feestmaal, maar met een flinke boete. Want de belastingzondaars die nu pas tot inkeer komen, betalen daar een extra prijs voor. De lat voor regularisatie wordt terecht een stuk hoger gelegd. Het ­levert de schatkist extra inkomsten op, en die zijn welgekomen. Het is een oplossing waarbij én de belastingzondaar én de overheid voordeel hebben.

Er zijn dus voldoende redenen om dit initiatief positief te onthalen. Maar het blijft niettemin hoogst eigenaardig dat tien jaar nadat de regering de eenmalige bevrijdende aangifte heeft opgezet, een gunstmaatregel die gevolgd werd door andere, er nog altijd Belgen zijn die met een pak zwart geld zitten. Het wordt hoog tijd dat we naar een andere belasting-ethiek evolueren en dat iedereen netjes betaalt wat hij de ­fiscus verschuldigd is. En als onze politici nu ook echt werk maken van een verlaging van de belastingdruk is belastingontduiking op geen enkele manier meer goed te praten.