Ontevreden beleggers stappen in VS steeds vaker naar rechter

Angelo Iannone, in 1998 bij ABN AMRO hoofd internationale aandelenhandel in New York, maakte zich dat jaar schuldig aan 'portfolio pumping'. Hierbij drijft een handelaar een aandeel net voor het kwartaaleinde omhoog, zodat zijn opdrachtgever (een vermogensbeheerder) een beter kwartaalresultaat kan laten zien. Iannone, inmiddels ontslagen, deed dit voor Oechsle, een vermogensbeheerder in Boston.

De SEC gaf Iannone zelf een boete van 75.000 dollar en hij mag 12 maanden niet als broker werken. Iannone zondigde tegen de interne richtlijnen van de bank. De SEC verwijt ABN AMRO echter dat het 'inadequate systemen' had opgezet om zijn eigen regels te kunnen opleggen. Inmiddels heeft de bank de controles verscherpt.

Flarden van gelijksoortige telefoongesprekjes tussen Iannone en Parlin over Volkswagen, Renault, British Biotech en Pohang Iron and Steel (Korea) zijn inmiddels ook publiek domein. Dit is gouden informatie voor beleggers die ABN AMRO of Oechsle voor de rechter zouden willen slepen als 'slachtoffers' van de koersmanipulatie. ABN AMRO had de bandjes met de telefoongesprekken overgemaakt aan de beurswaakhond en in de schikking van de klacht maakte de SEC uitvoerig melding van de conversaties. De SEC maakt iedere schikking openbaar.

Verbolgen beleggers hebben nog veel meer bronnen om hun klachten te onderbouwen. Hoorzittingen van de SEC in het Congres, bijvoorbeeld. Eerder deze maand maakte de toenmalige waarnemend voorzitter van de SEC, Laura Unger, gewag van dubieus gedrag door analisten van effectenbanken. Ze meldde dat bij een SEC-onderzoek van 57 analisten drie van hen aandelen verkochten in een bedrijf waar ze zelf een koopadvies voor hadden staan. Een van hen speculeerde via 'shorten' zelfs op een koersdaling van een bedrijf, waar hij zelf een koopadvies voor had gegeven.

Unger noemde geen namen, maar de 'legal eagles' in de VS komen daar snel achter. Veel Amerikaanse advocatenbureaus leven van de collectieve rechtszaken van beleggers tegen zakenbanken en effectenhuizen.

Nu de internetzeepbel uiteen is gespat, zoeken veel Amerikaanse beleggers wraak. Ze steken de hand niet graag in eigen boezem. Niet alleen omdat 'blame somebody else' inmiddels ingebakken is in de Amerikaanse volksaard. Ook omdat het Amerikaanse rechtssysteem hen een handje helpt.

De collectieve 'class action' vergroot de kans dat een zakenbank schikt, omdat het risico van een negatieve jury-uitspraak voor de bank te groot is. De 'litigation firms' onder de advocatenbureaus zijn meesters in het aftroggelen van schadevergoedingen. Daarnaast hebben klagers in de VS een belangrijk instrument in de 'disclosure'-regel. Tijdens de civielrechtelijke procedure heeft de aanklager in de VS het recht om van de beklaagde alle relevante informatie op te eisen. Banken en bedrijven schikken vaak liever dan dat ze zo pijnlijk met de billen bloot moeten.

HR