Waarom noteren?

De overgrote meerderheid kreeg weliswaar een bruisend introductiefeest, maar zit nu met een zware kater. Een aantal betrokken bedrijfsleiders kan zijn bitterheid daarover nauwelijks verbergen. Sommigen verwijten de bankiers, die enkele jaren geleden met de vele beursbegeleidingen fors verdienden en de ondernemingen vandaag 'aan hun lot overlaten.'

Die kritiek is wat makkelijk. Nogal wat ondernemingen werden niet zozeer verleid door de gladde zakenbankiers, maar door het geld dat ze konden innen. De inschrijvingsprijs ligt doorgaans stukken hoger dan de boekwaarde. Een beursgang is dan ook een uitgelezen gelegenheid voor de stichters om met een fikse winst een deel van hun aandelen te verkopen.

Bovendien biedt de beurs voor een goed draaiend bedrijf heel wat voordelen. Een notering zorgt voor naambekendheid en een brede belangstelling, die interessante klanten, leveranciers en personeel aanlokken. Een genoteerde groep trekt externe bestuurders aan, wat in principe positief is. Het knusse onder-ons-gevoel werkt meestal verstikkend.

De liquiditeit van een levendige markt zorgt tevens voor een optimale prijsvorming. In gunstige marktomstandigheden verhoogt dat liquiditeitseffect de bedrijfswaarde vaak met 20 procent en meer. Bovendien is de beurs een handig instrument om kapitaal op te halen en overnames te financieren. Kortom, voor een ambitieuze groeier is de beurs een logische habitat.

Maar er zijn nadelen, zoals de strenge informatievereisten. Voorts zijn de kosten niet gering en moet het genoteerde bedrijf aan een hele rist vervelende verplichtingen voldoen. Bovendien gelden de meeste voordelen enkel in gunstige marktomstandigheden. Erger nog: in ongunstige omstandigheden is naambekendheid veeleer een nadeel, terwijl het argument van het goedkope kapitaal niet langer geldt.

Voor de meeste Belgische bedrijven zijn de huidige omstandigheden bepaald ongunstig. Hun beurskoersen zijn dermate laag, dat ze hun genoteerde aandelen niet kunnen aanwenden als financieringsbron voor overnames of investeringen. De ineengestuikte beursomzet illustreert de beroerde toestand van hun liquiditeit. Hun waarde is dan ook al lang niet meer 20 procent hoger dan die van hun niet-genoteerde concurrenten.

Waarom noteren ze dan nog? De zakenbankiers van enkele jaren geleden zijn opnieuw op bezoek, ditmaal om hen te overtuigen uit de beurscarrousel te stappen. Enkele bedrijven zullen die stap ongetwijfeld doen. Zij riskeren daar achteraf spijt van te krijgen, als de beursomstandigheden opnieuw gunstiger worden. Pierre HUYLENBROECK