De vrouwen in de voorsteden zijn boos. Op elkaar

Volgens onderzoek leidt Biden bij de vrouwelijke kiezers in de voorsteden van de swingstates met liefst 23 procentpunten. Bij mannen is de de steun voor de twee kandidaten gelijk verdeeld. Niemand verwoordde de uitdaging voor Trump beter dan de president zelf, toen hij twee weken geleden op een verkiezingsbijeenkomst in Pennsylvania zei: ‘Suburban women, will you please like me? Please, please.’

Vier jaar geleden zette De Tijd vier van die vrouwen samen voor een beleefd gesprek in Mount Lebanon, een deftige voorstad nabij Pittsburgh. Om na te gaan of ze hun stemgedrag veranderd hebben, wilden we hen opnieuw om de tafel brengen, ditmaal virtueel.

Drie van de vier tekenden present. Judy Hughes en Karen Veggiano, beiden gepensioneerd, stemden vier jaar geleden voor Hillary Clinton. Leagha Courtney, een analiste voor een groot energiebedrijf, zweerde bij Trump.

Dat doet Courtney nog altijd. ‘Met meer overtuiging dan ooit. Hij heeft meer verwezenlijkt dan hij beloofd had, terwijl hij iedereen tegen zich had. Ze hebben alles uitgespit om hem onderuit te halen en niets gevonden.’

‘En ben je dan niet bezorgd over de coronacrisis?’, vraagt Hughes voorzichtig. Courtney reageert: ‘Hij heeft alles gedaan wat nodig was, in een recordtempo: ademhalingsmachines besteld, druk gezet om zo snel mogelijk een vaccin te laten ontwikkelen...’ Veggiano en Hughes ontploffen bijna als ze dat horen. Wat vier jaar geleden een beschaafd gesprek was - ‘je mag geen ruzie maken in een bibliotheek, dat kan gewoon niet’ - loopt nu uit de hand.

Veggiano: ‘Maar hij heeft gelogen over het virus! Je bent een intelligente vrouw, je kan toch zelf factchecken?’

Courtney: ‘Maar ik check mijn feiten.’

Veggiano: ‘Dat doe je niet: je vertelt pure onzin.’

Courtney: ‘Neen, jij vertelt onzin.’

Veggiano: ‘Ik zoek de feiten ten gronde uit. Jij kijkt naar Fox News.’

Courtney: ‘Dat doe ik niet. En ik bestudeer de feiten ook.’

Veggiano: ‘Hij is een leugenaar en een versierder. Als ik zo’n man in een bar zou tegenkomen, gaf ik hem een trap in de ballen.’

Courtney: ‘En zou je dan wel de man binnenlaten die ons land aan China verkocht heeft?’

Hughes: ‘Het probleem is dat jij naar de werkelijkheid kijkt met een gekleurde bril.’

Courtney: ‘Ben je het dan niet eens met het feit dat Trump een massa jobs gecreëerd heeft, en tal van vredesverdragen gesloten heeft? We hoeven ons toch geen zorgen meer te maken over de kernkoppen van Noord-Korea?’

Hughes: ‘Kijk rond je: ons land gaat naar de knoppen!’

Het gesprek is uitgedraaid op een erg emotioneel debat. De drie vrouwen geven toe dat ze in het dagelijkse leven niet meer over politiek durven te beginnen. Courtney spreekt niet over de verkiezingen om geen familie en vrienden te verliezen. Veggiano treedt haar bij: ‘In de tijd van Bush en Reagan kon je nog met Republikeinen discussiëren zonder boos te worden. Nu is het land te verdeeld.’

‘Ik woon in een bejaardentehuis met mensen van verschillende achtergronden, en we spreken er niet meer over’, zegt Hughes. Voor het eerst kan er een glimlach af: ‘En dus lucht het nu enorm op dat ik eindelijk eens mijn gal kan uitspuwen.’