De 'huizen van vertrouwen' in dit artikel zijn al decennialang een begrip in Knokke. Achter de schermen is er sinds kort een nieuwe generatie aan de slag.
Wat doe je compleet anders dan de vorige generatie en waarom?
‘Vroeger had Brasserie Rubens een heel uitgebreide kaart, we zijn die aan het vereenvoudigen. We focussen op waar we goed in zijn: onze huisgemaakte gerechten, zoals garnaalkroketten, mosselen, verse vis en vlees. Qua recept of presentatiewijze veranderen we niets. Espuma’s hebben we niet nodig: we blijven een klassieke Frans-Belgische brasserie.’
‘Omdat we 300 zitplaatsen hebben, denken mensen soms dat we een fabriek zijn. Onterecht, want alles wordt huisgemaakt. De voedingsindustrie willen we net ‘bypassen’ door rechtstreeks te werken met lokale boeren, duurzame telers en kleine fabrikanten. Nog een groot verschil met vroeger: mijn ouders konden veel harder zijn tegen hun personeel. De tijden zijn veranderd: het is razend moeilijk om goede mensen te vinden. Ik steek heel veel tijd in mijn mensen, te veel volgens mijn ouders. Maar als de Rubens het gebouw is, zijn zij de bakstenen en ik het cement.’
Wat is de beste les die je van je ouders leerde?
‘Ik erfde hun werkethiek en ambitie om de lat altijd hoog te leggen. Maar ze leerden me ook te relativeren. We hebben 50 man personeel: niet evident om die allemaal perfect op elkaar te laten inspelen.’
Waarom stapte je in de voetsporen van je ouders?
‘We zijn opgegroeid boven de zaak. Als mijn ouders werkten, hingen mijn broer en ik vaak rond in de brasserie. Toen ik studeerde, wilde ik niet snel in de zaak aan de slag gaan. Maar de directeur stapte in 2016 onverwachts op. Ik was 23 en samen met mijn ouders besliste ik om ervoor te gaan. Intussen ben ik al zes jaar algemeen manager. Mijn broer is 23 en mijn rechterhand als zaalverantwoordelijke. We behandelen de brasserie als ons levenswerk.’
Kunnen je ouders de zaak wel loslaten?
‘Ze zijn de best denkbare mentoren. Ze gaven ons alle vrijheid. Maar als ik van de Rubens een bordeel zou willen maken, zouden ze wel protesteren.’
Brasserie Rubens | Zeedijk-Albertstrand 589, Knokke-Heist | www.rubens-knokke.be
Waarom stapte je in de voetsporen van je ouders?
’De Maere Juweliers bestaat sinds 1899. Als kind was ik geboeid door de gesprekken tussen mijn vader en grootvader over juwelen en edelstenen. De combinatie tussen het aangeboren ondernemerschap, een fascinatie voor juwelen en de familietraditie deed me besluiten om in mei 2020 De Maere voort te zetten in een nieuw, eigentijds jasje: La Trouvaille by De Maere.’
Wat is de beste les die je van hen leerde?
‘Met vakmanschap en kennis kun je je klanten het best begeleiden in hun zoektocht. Maar dat craftsmanship combineren we nu met de nieuwste technieken: ringen stellen we samen met ons 3D-programma, maar ze worden wel vakkundig met de hand gemaakt. Dit handwerk zit diepgeworteld in onze familietraditie en dat wil ik zeker behouden.’
Wat doe je compleet anders dan hen en waarom?
‘Mijn ouders hadden veertig jaar een fysieke winkel en zetten minder in op de onlineverkoop. Ik begon met La Trouvaille in 2020, volledig online, mee door corona. Sinds mijn ouders besloten de fakkel door te geven, zet ik niet alleen in op onlinekanalen, maar hecht ik ook veel belang aan het offlineaspect, de persoonlijke contacten. Iedereen kan juwelen in het echt komen passen.’
Werd je gepusht om het beroep voort te zetten?
‘Neen, nooit. Na mijn masterstudies aan de UGent en de Antwerp Management School groeide bij mezelf de drang om hun juwelenbusiness voort te zetten. Ze steunden me voor de volle 100 procent.’
Wat is je lievelingsplek in Knokke?
‘Misschien cliché, maar het strand. Toen ik in Amsterdam woonde, merkte ik het pas: ik verlangde naar de vrijheid en oneindigheid die het strand biedt. Of het nu is om mijn hoofd leeg te maken, te lopen of een aperitief te drinken met vrienden: op het strand kan het allemaal.’