De limousine van Sinatra: 'Een jaar voor hij overleed, schonk opa me de Mercedes'

Op zijn oprit staat David Vrijmoed wat te pruilen. ‘De auto staat in een ondergrondse garage bij mijn grootmoeder’, vertelt hij. ‘Bij het naar buiten rijden heeft mijn vader gisteren iets geraakt. Linksachter is er bumperschade.’

Verzamelen is een kunst, maar bewaren is dat evenzeer. De oudere broer van de Gentse tweesterrenchef Michaël Vrijmoed heeft een dijk van een auto – én een exemplaar met een verhaal. Als topuitvoering van de Mercedes-Benz S-klasse was er in de jaren 1970 de 450 SEL. Maar met de toevoeging ‘6.9’ kwam daar nog een flinke brok magie bovenop.

Dit was het absolute vlaggenschip van Mercedes, de auto waarin industriëlen, ministers en filmsterren zoals Frank Sinatra en Sophia Loren zich lieten verplaatsen. Op de achterbank konden ze in alle comfort hun benen strekken. De auto kreeg veel extra uitrusting: een hydropneumatische vering, een elektrisch schuifdak en elektrische ramen rondom, automatische vergrendeling, verwarmde zetels, airco, cruisecontrol, koplampwissers enzovoort.

En in het vooronder ligt de grootste naoorlogse motor die het merk in een personenwagen lepelde: een V8 met een cilinderinhoud van liefst 6,8 liter. Die produceert 286 pk en een koppel van 550 Nm, waarmee het 1,9 ton zware gevaarte in 7,4 seconden naar honderd spurt. ‘Hij kreeg ook de Michelin XWX-banden die werden gebruikt voor Ferrari’s en Lamborghini’s uit die tijd’, lacht Vrijmoed. ‘Dit is een laat exemplaar uit 1979 – ze werden gebouwd van 1975 tot 1980.’

Hij kreeg hem cadeau van zijn grootvader en dooppeter Christiaan Vrijmoed. ‘Mijn grootvader kocht begin jaren 1980 dit exemplaar tweedehands – dit type werd op dat ogenblik niet meer geproduceerd. Nadat hij er enkele jaren mee had gereden, heeft hij hem opzijgezet. Hij had ook andere auto’s, maar alleen deze heeft hij bewaard.’

Opa Vrijmoed had in Eeklo een pelzen-fabriek. ‘Toen ik 17 was, vond ik de auto daar in een loods. Er stond al wat mos op. Ik heb hem toen schoongemaakt en een beetje roest weggewerkt. Een jaar later kreeg ik de sleutel. Ik mocht ermee rijden wanneer ik wilde, grootvader betaalde de benzine. Gelukkig, want de auto verbruikt gemakkelijk 18 liter. In de benzinetank kan 96 liter.’

‘In 2007, een jaar voor hij overleed, schonk grootvader me zijn auto. ‘Oppassen!’, zei mijn vader, die vreesde dat ik me eraan zou ruïneren. Maar grootvader had de auto in de jaren 1990 laten restaureren, en ikzelf heb er bitter weinig kosten aan gehad. Oerdegelijk is hij.’ Het interieur is origineel, het leder is mooi gepatineerd. Er staat 163.881 kilometer op de teller. ‘Nu gebruik ik hem vooral voor ritjes met de Youngsters Classic Club – daar ben ik op één na de oudste.’

‘Mijn zus is erin getrouwd, maar eigenlijk had niemand anders in de familie er echt interesse in. Mijn vader is een Porsche-fanaat, maar ik heb het autovirus nog veel meer te pakken dan hij. Als kind las ik tweewekelijks AutoGids van voor naar achter en terug. Ik onthield ook alles, wist van elke auto hoeveel pk hij had, hoe snel hij naar honderd ging enzovoort. Nu lees ik vooral het Britse Car Magazine. Ik rij ook op circuit. Daarvoor heb ik de C63 AMG (2013).’

Ook al heeft laatstgenoemde een totaal ander karakter, hij past goed naast de klassieker. Zijn 6.2-liter V8 is goed voor liefst 457 pk. ‘Ik kocht hem in 2014 bij Mercedes-Benz in Stuttgart, met 20.000 kilometer op de teller. Het idee om hem als daily te gebruiken, liet ik snel varen: aanvankelijk dacht ik dat er een gat in de brandstofleidingen zat. Hij heeft dan ook een racemotor.’

‘Ook deze gaat wellicht nooit meer weg. Ik heb met recentere AMG’s gereden, maar die geven niet dezelfde kick. Ze zijn nog beter, maar ook sterieler. Deze weegt 1,8 ton, maar voelt lichtvoetig en vertoont geen onderstuur zoals je zou verwachten met de zware neus. Ik heb er ruim 75.000 kilometer mee achter de kiezen. Ook op bergpassen in Duitsland, Oostenrijk en Italië. De ervaring van een auto echt te beheersen en de adrenaline van snelheid en G-krachten voelen: dat zijn mijn tofste dagen.’