Designgaleriehouder Ygaël Attali over het leven op het puntje van zijn ‘Faeröer’-stoel: genmaicha-thee nippen, Michel Houellebecq laten spreken en elke dag filosoferen.
Ygaël Attali
- Oprichter designgalerie Philia.
- Woont o.a. in Brussel en New York.
- Heeft galeries in New York, Genève, Mexico en Singapore.
Wat is de stoel van je leven?
‘De ‘Faeröer’-fauteuil van de Belg Arno Declercq: een meubel dat hij speciaal voor mij heeft gemaakt. De stoel symboliseert onze vriendschapsband. Arno is tegelijk ambachtsman, kunstenaar en kenner van Afrikaanse kunst. Zijn vak beheerst hij van a tot z. Hij besteedt zijn productie niet uit aan een of andere werkplaats, hij staat zelf in zijn atelier en kent zijn machines. Om onze vijfjarige samenwerking te vieren, organiseer ik dit najaar een soloshow met hem in New York. Als ik in Brussel ben, gebruik ik de zetel dagelijks om in te lezen en te reflecteren. Als ik geen expo of event aan het voorbereiden ben, kan ik daar gemakkelijk twee à drie uur per dag aan besteden.’
Kun je goed stilzitten?
‘Ik reis veel voor Galerie Philia. Maar als ik hier in Brussel ben, kan ik uren stilzitten in deze zetel. Om te lezen, om door het raam naar de grote es te kijken, waarin parkieten en eksters zich nestelen. Of om – met een cappuccino in de hand – te praten met mijn vriendin, kunstenares Flora Temnouche. We studeerden allebei filosofie. En die passie is bij mij altijd gebleven. Als je een grote filosoof leest, heb je de indruk dat je leest wat je denkt, maar dan veel intelligenter en verfijnder geformuleerd. Pas op, ik lees ook wel eens filosofen van wie ik het wereldbeeld helemaal niet deel. Hun ideeën bruuskeren mij. Maar zo begrijp ik tenminste beter waarom ik anders denk dan hen.’
Voor wie reserveer je een stoel tijdens je droomdiner?
‘Voor Henri Bergson, René Char, Vladimir Jankélévitch, Henri Michaux en Clément Rosset. Ik zou met hen willen praten over onze huidige wereld, doorheen hun historische bril. Ik zou ook graag horen wat ze denken over de tendensen in de hedendaagse kunst, filosofie en muziek. Eerst zou ik genmaicha-thee serveren, een mix van groene thee en gepofte bruine rijst. En daarna een gin basil, een frisse cocktail met citroensap en basilicumbladeren.’
‘Henri Bergson is een van de filosofen die me het meest interesseren, omdat zijn filosofie gaat over vitaliteit en beweging. Soms kan filosofie heel systemisch en kil geschreven zijn. Maar bij hem is het zeer literair, en daar hou ik van. Henri Michaux was tegelijk een goeie kunstenaar en een goeie dichter: een zeldzame combinatie. Clément Rosset zou je de kleinzoon van Friedrich Nietzsche en Henri Bergson kunnen noemen. Hij was filosoof, maar schreef op een uiterst poëtische manier over zijn eigen leven, depressies, drink- en eetgedrag.’
‘Ik heb heimwee naar de grote diners waar intellectuelen en kunstenaars vroeger soms urenlang discussieerden en ideeën uitwisselden. Dat soort causerieën gebeurt nauwelijks nog en dat is jammer. Ik heb de indruk dat kunstenaars, designers en denkers vaak opgesloten zitten in hun atelier of voor hun computerscherm. Ik wil die traditie van dat soort pluriforme bijeenkomsten graag nieuw leven in blazen. Met ons residentenprogramma ‘Transhumances’ doen we dat al.’
Bio van een stoel
Faeröer-fauteuil
De fauteuil van Ygaël Attali is vernoemd naar de Faeröereilanden – voor het meubel werd wol gebruikt van schapen uit de eilandengroep. Typisch aan die vacht is dat die zelfreinigend is.
Het is de enige versie van dit model in notelaar. Arno Declercq maakte wel een limited edition van twintig stuks in gebrand zwart hout met zwarte vacht.
De verspringende balken in het houten frame grijpen terug naar een van Arno Declercqs vroegste ontwerpen, zijn ‘Four Legs Stool’ uit 2017.
Arno Declercq ontwierp mee de nieuwe boetiek van Fendi in het mondaine skioord Courchevel.
Op wiens stoel zou je graag voor één dag zitten?
‘Ik had graag geweten hoe de laatste dag van Walter Benjamin eruitzag. Wat waren zijn gedachten en gevoelens op dat tragische moment? Benjamin is een denker die ik enorm apprecieer. Als Duitse Jood moest hij tijdens de Tweede Wereldoorlog vluchten. Hij wilde via de Franse Pyreneeën in Spanje raken. Daar verdween hij van de ene dag op de andere. Een moord, zelfmoord of ongeval: we zullen het nooit weten. Het zal altijd een mysterie blijven. En dat mystieke aspect past vreemd genoeg bij zijn filosofie.’
Wie zou je graag een leerstoel geven?
‘De Franse schrijver Michel Houellebecq. Geef hem een hoorcollege en hij praat honderduit, zonder structuur en zonder blad voor de mond. In de universitaire wereld hebben ze wat vaker mensen zoals hij nodig. Hij is een provocateur met een profetisch kantje. Houellebecq beschreef de opstand van de gele hesjes en de aanslagen van IS, vlak voor ze effectief gebeurden. Hij capteert l’air du temps op een ongelooflijke manier. Hij fileert onze tijd met een ontzettend scherpe blik. Zijn nihilisme en negativisme deel ik niet. Ik vind dat hij nogal passief omgaat met zijn wanhoop. Hij denkt dat de maatschappij en de wereld naar de knoppen zijn. En dat we niks meer kunnen doen. Ik ben daar niet zo zeker van.’
