Het zijn mensen als Adrien De Furia die het avant-gardistische design kopen dat je op beurzen als Collectible in Brussel ziet. Kijk binnen in zijn appartement in Parijs.
Wat is voor jou de definitie van ‘een verzamelaar’? Velen houden het bij: ‘Iemand die meer stukken heeft dan plaats om ermee te leven.’ Als dát effectief de beste omschrijving is, dan is Adrien De Furia er absoluut een. Of beter gezegd: ál een. De jonge Parijse financiële-marktanalist begon zijn verzameling hedendaags design pas in 2019, toen hij zijn appartement in het 18e arrondissement kocht. Vijf jaar later blijkt het al te klein. ‘We hebben inderdaad al storage nodig’, zegt hij. ‘Ons nieuwe appartement in Hauts-de-Seine, buiten Parijs, zal drie keer zo groot zijn. In april verhuizen we, de renovatiewerken zijn al een halfjaar bezig. We kijken ernaar uit om onze designcollectie in een andere setting te zien, waar alles meer ademruimte zal krijgen. Al hebben we ook enkele stukken speciaal laten maken voor daar. Laurids Gallée zal de eettafel ontwerpen, Johan Viladrich een badkamermeubel en studio Supaform een zetelsofa in het salon.’
De Furia woont nog heel even in zijn Parijse appartement in een straatje nabij Porte de Clignancourt, pal tussen Montmartre en Les Puces van Saint-Ouen. Van vintage of rommelmarktvondsten nochtans geen spoor in zijn flat. Hij gaat resoluut voor hedendaags en fris. Hoe kleurrijk de buurt ook is waar hij woont, toch doet niks vermoeden dat achter de dubbele deur van het appartementsgebouw zo’n sprankelende designverzameling vol opkomend talent schuilt.
Airbnb
Als je op een beurs zoals Collectible in Brussel rondloopt, vraag je je wel eens af wie dat soort avant-gardistisch hedendaags design koopt. Nog zeldzamer zijn de verzamelaars die er hun volledige woning mee inrichten. Net daarom is rondwandelen in De Furia’s appartement zo inspirerend: het lijkt in niks op wat je al eerder gezien hebt. ‘We krijgen weleens aanvragen voor vipbezoeken in de marge van kunst- of designbeurzen. Maar die weigeren we bijna altijd. Het is en blijft ons huis’, zegt hij. ‘Als we verhuisd zijn, zullen we het appartement niet verkopen, maar verhuren op Airbnb. Enkele designstukken willen we laten staan, zodat huurders ook van onze collectie kunnen genieten.’
Het lijkt evident dat de metalen see-throughkast van Johan Viladrich een van die overblijvers zal zijn. Het is een mooi ‘kijkstuk’ in de eetkamer, dat toch licht doorlaat naar het aanpalende salon. ‘Het pièce unique-screen in aluminium en brons is op bestelling ontworpen door Johan voor ons appartement. We houden er zo van dat we het zullen demonteren en opnieuw installeren op onze nieuwe stek’, zegt De Furia. ‘Johan is trouwens ook enkele nieuwe stukken aan het ontwerpen voor ons toekomstige appartement. Als we een klik voelen, geven we ontwerpers graag het vertrouwen om hun ding te doen.’
Memphis and beyond
Veel tijd voor een uitgebreide hometoer heeft De Furia niet: hij vertrekt straks naar Londen, waar hij vijftien dagen per maand werkt. Als we snel rondkijken in zijn appartement, zien we niet meteen een rode draad doorheen het hedendaags design waarmee hij zich omringt. ‘Onbewust grijpen we terug naar de vormentaal van de Italiaanse Memphisbeweging’, zegt hij. ‘Het eerste designstuk dat we kochten, vóór we dit appartement hadden, was een ‘Carlton’-roomdivider van Ettore Sottsass voor Memphis. Een van de enige historische stukken van de collectie, die voor de rest zeer hedendaags is.’
‘We houden ook heel erg van kleur, dat zie je wel. Maar we zijn ook aangetrokken tot grafische vormen. En we tonen belangstelling voor designers die research doen naar vernieuwende materialen. Zoals de Oostenrijkse ontwerper Laurids Gallée, van wie we enkele stukken hebben in transparant kunsthars. We kopen vooral stukken van ontwerpers van onze generatie. Maar dat is geen rationeel proces, want we beslissen vooral intuïtief. Een vastomlijnd jaarbudget hebben we ook niet, maar we kunnen zeker ook niet eindeloos spenderen. De collectie groeit in functie van onze coups de coeur: we moeten een klik voelen met een ontwerper of designstuk. Functionaliteit is wel degelijk een selectiecriterium. We kopen doorgaans design dat je dagelijks kunt gebruiken. Maar de jongste tijd hebben we ook geïnvesteerd in conceptuele of decoratieve stukken. De collectie wordt wat diverser.’
Instagramontdekkingen
De meeste ontdekkingen doet De Furia naar eigen zeggen op Instagram. ‘Niet op TikTok, want daar zit ik niet op. Via Instagram kun je designers ontdekken en rechtstreeks in contact met ze komen om stukken aan te kopen. Tenzij ze natuurlijk met een gevestigde galerie samenwerken, dan gaan we uiteraard via de officiële weg. We hebben een paar fetisjgaleries die we op de voet volgen, zoals Objects With Narratives in Brussel en St Vincents in Antwerpen. Ook al is Instagram de perfecte vitrine voor talent, toch geloof ik nog in de rol van zulke galeries. Zolang ze zichzelf blijven vernieuwen en de moeite doen om collectible design op een verfrissende manier te presenteren, ook op beurzen.’
Enkele van die beurzen waar De Furia graag naartoe gaat, zijn PAD Paris en Design Miami/Basel. Maar ook Collectible in Brussel staat consequent op zijn to-dolijst. Op de jongste editie kocht hij onder meer een lamp van Laurids Gallée, zijn eerste in kunsthars. ‘We leerden er ook designers kennen met wie we nu samen aan specifieke opdrachten werken.’
Op Collectible ontmoette De Furia ook medeoprichtster Liv Vaisberg, die hem voorstelde om nauwer betrokken te zijn bij de beurs. ‘Toen ze me vroeg om deel uit te maken van de jury van de Curated-sectie heb ik niet getwijfeld. Veel van de inzendingen voor het thema ‘A Public Display of Affection’ waren radicaal experimenteel. In die sectie van de beurs zul je trouwens een stuk van Solène Bonnet zien, dat eigenlijk voor ons toekomstige appartement bestemd is: ‘Nesso’, een organisch spiegeltafeltje dat ze oorspronkelijk als nachttafel voor ons bedacht.’
Donut aan de schouw
Het is niet dat De Furia zich uitsluitend omringt met pièce unique-collectible design. We zien in zijn appartement ook ‘normaal’ industrieel design van Ferm Living en Bolia, maar ook van kleinere Franse ‘maisons d’édition’ zoals Petite Friture of Moustache. Zijn eerste hedendaagse designaankoop hoort ook thuis in die ‘industriële’ categorie: de donutvormige spiegel van Oskar Zięta, die door zijn bolle randen de leefruimte heerlijk vervormt. De spiegel is naar eigen zeggen een speelse referentie aan de klassieke spiegels die je boven schouwen ziet in typische Parijse appartementen.
Van een jonge kerel die in de financiële sector werkt, kun je misschien wel vermoeden dat ‘meerwaarde creëren met zijn hedendaagse collectie’ een doel op zich is. Of is dat te kort door de designbocht? ‘Ik zie eerlijk gezegd weinig parallellen tussen mijn job en mijn verzamelpassie’, zegt hij. ‘Je denkt misschien dat mijn beroep heel analytisch en mathematisch is, maar er schuilt ook veel creativiteit in. Net als de designwereld is ook onze sectie enorm in beweging. Veel meer dan je zou denken. We moeten onszelf continu heruitvinden. De collectie is voor mij ook een manier om los te komen van mijn job, die veel van mij vergt. Het is een ontsnapping naar een andere wereld.’ En binnenkort naar een ander appartement.
Collectible – ‘The fair for 21st century design’
| Wanneer | Van 7 tot en met 10 maart
| Waar | Vanderborghtgebouw, Schildknaapstraat 50, 1000 Brussel
| Website | collectible.design
