Vrienden voor het hotelleven

'Dit is een van de mooiste hotels die ik ooit heb gezien', garandeerde Jolie twee jaar geleden. Zannier aanvaardde het compliment, maar geloofde haar pas echt toen ze kort nadien terugkwam en drie maanden lang 15 kamers boekte bij hem. 'Absolute discretie voor haar team en familie eiste ze, want ze kwam in Cambodja een film draaien. Die docufilm, 'First They Killed my Father' - over de Rode Khmer, is pas uit. We zagen hem in wereldpremière in het tempelcomplex van Angkor Wat, intussen is hij op Netflix te zien', zegt Zannier.

Angelina Jolie heeft duidelijk iets met Cambodja. Ze nam er 'Tomb Raider' op en haar oudste zoon Maddox is een Cambodjaans adoptiekind. 'Ze was zo lyrisch over het hotel dat ze me introduceerde bij een vriend van haar uit Namibië. Die wou zijn terreinen verkopen, vlak bij Jolies ziekenhuis voor wilde dieren. Ik bezocht de site en kocht de terreinen in mei. Tegen 2018 moet ons Zannier-safarihotel daar open zijn.'

Dat is het eigenlijk ook: Zannier en hij zijn schoolkameraden. Onverstandig om met zo'n goede vriend professionele banden te smeden? 'Het kan serieus mislopen, ik kan erover meespreken', lacht Zannier. 'Daarom waarschuwde ik Julien toen we zes jaar geleden begonnen samen te werken. We zetten veel op het spel. Ik wist wel dat hij dezelfde spirit en smaak als ik had. Als Julien een ingrediënt kiest, is het 99 procent zeker ook mijn favoriet. Maar ik was echt bang om een vriend te verliezen.'

'De naturel tussen ons is gebleven', stelt Julien Burlat gerust. 'Het voordeel is: dit voelt niet aan als werken. En we zijn financieel niet gelinkt. Ik heb me niet ingekocht in de hotelgroep. Ik ben een externe consultant, ook al werk ik nagenoeg uitsluitend voor Zannier Hotels. Draait de professionele tandem niet langer, dan blijven we even goeie vrienden.'

Keerpunt
Toch wordt de samenwerking steeds nauwer. Burlat sloot zijn restaurants Dôme (open sinds 2003) en Dôme sur Mer (open sinds 2006) allebei om zijn culinaire hotelideeën te kunnen realiseren voor Zannier. 'De restaurants liepen goed, maar ik was op een keerpunt gekomen. Ik ben supertrots dat ik 'stop' heb gezegd. Want ik moest plaatsmaken voor nieuwe uitdagingen. Net op dat moment kwamen Arnauds hotelprojecten in een stroomversnelling. Voor hem werken voelt niet aan als een keuze, maar als een logica. De richting die mijn leven nu uitgaat, geeft me echt een kick. En neen, het achter de fornuizen staan mis ik helemaal niet', vertelt de kok.

Veel tijd om zich met Domestic bezig te houden, heeft Burlat ook niet meer. Zijn vrouw Sophie Verbeke runt de twee vestigingen van hun premiumbakkerij in Antwerpen: een op Zurenborg (sinds 2008) en een in hartje Antwerpen, meer bepaald in de Lange Gasthuisstraat (sinds 2016). In dat laatste filiaal, Cuisinette Domestic, opent Verbeke op 23 september ook een theesalon. Op het menu daar: British high tea with a twist.

Wie zeker op de thee zal komen in de eerste week: Arnaud Zanniers vrouw Julie Vandendriessche. Ze is al jaren beste vriendinnen met Burlats vrouw. Meer nog: de twee Vlaamse vrouwen zijn de reden waarom de boezemvrienden Burlat en Zannier naar België kwamen.

Codenaam
Dat verhaal begon zo: Arnaud Zannier en Julien Burlat waren buurjongens in Saint-Paul-en-Jarez, een dorpje bij Saint-Etienne. Vanaf hun twaalfde zaten ze samen op school, waar ze maten werden. Zanniers vader Roger runde sinds 1962 een mode- en textielgroep met onder meer IKKS, Catimini, Kickers, Absorba, Tartine et Chocolat en Z in de (kinder)merkenportefeuille. Burlats vader had een lokaal atelier voor houten ramen en deuren. De beste schoolvrienden verloren elkaar nooit echt uit het oog. Ook niet toen Arnaud naar Zwitserland op internaat ging en daar zijn toekomstige Belgische vrouw Julie leerde kennen. En ook niet toen Julien in Pierre Gagnaires driesterrenrestaurant in Saint-Etienne ging werken. 'Na de shift kwam Arnaud mij dikwijls oppikken en dan gingen we tot een gat in de nacht uit', vertelt Burlat. Op Arnauds 20ste-verjaardagsfeest werd Julien verliefd op de beste vriendin van Arnauds vrouw. Gevolg: beide Belgische vrouwen lokten hun man naar Gent (Zannier) en Antwerpen (Burlat).

Bijna tegelijk, rond 2002, richtten beide mannen hun eigen zaak op in België. Burlat zijn restaurant Dôme, samen met zijn vrouw Sophie Verbeke. Zannier zijn high-end schoenenmerk n.d.c. (nom de code). 'Mijn vader vroeg me eerst of ik in het familiebedrijf wou stappen', zegt Arnaud Zannier. 'Ik zag dat niet zitten, omdat ik niks nieuws kon bijbrengen. Met n.d.c. is het me gelukt mijn favoriete schoenen te produceren, en ze nog verkocht te krijgen ook.'

Een klein decennium later diversifieerde Zannier naar toerisme, met een project in Megève, Frankrijk. 'Ik wilde een vijfsterrenhotelconcept ontwikkelen naar mijn eigen maatstaven', vertelt hij. Concreet kocht de ondernemer de chalet in Megève waar vroeger het sterrenrestaurant van Marc Veyrat was ondergebracht. Hij kreeg een budget voor de renovatie, mét financiële steun van de familie. 'Als ik het DNA van mijn boetiekhotel probeerde uit te leggen aan mijn vader of zussen - discrete luxe, authenticiteit, gesofisticeerde gastvrijheid, sobere architectuur - snapten ze dat niet meteen. Hoe kon high-end nu sober zijn? Hoezo luxe zonder blingbling? Zelfs na de opening van Chalet Zannier in 2011 bleven ze nog licht wantrouwig.'

Twee keer raden wie Zannier belde om de menukaart samen te stellen in Megève. Juist, zijn maatje Julien Burlat. Ook bij de opening van het Cambodjaanse boetiekresort Phum Baitang in 2015 werd Burlat als food & beverage consultant betrokken. 'Mijn vader geloofde nooit dat ik 500 euro per nacht kon vragen voor een kamer in een paalwoning tussen de rijstvelden', zegt Zannier. 'Ik wou ingehouden luxe die matcht met de lokale bevolking én architectuur. Dat was mijn filosofie. En die bleek te werken. Pas tijdens de opening van het hotel in Cambodja zag mijn familie in dat mijn idee niet zo stom was. Ze moesten eerst het succes zien om het te kunnen geloven. Al heeft het enthousiasme van Angelina Jolie ook geholpen.'

Dat het snel kan gaan, bewijst '1898 The Post' in Gent. De franchisedeal met eigenaars Geert en Greetje De Paepe, projectontwikkelaars uit het Gentse, werd pas getekend in september 2016, tien maand later is het prachtige stadshotel al open. Bedoeling was eerst om van de twee bovenste verdiepingen van het neogotische gebouw appartementen te maken, maar de eigenaarsfamilie De Paepe stelde het concept uiteindelijk bij: een high-end boetiekhotel met 31 kamers en zeven suites is het uiteindelijk geworden, gekneld tussen de Graslei en de Korenmarkt. Centraler kan niet. En drukker ook niet, vandaar de stalen voorzetramen als geluidsbuffer.

Het eclectische Hôtel des Postes et des Télégraphes (1898-1910) van architect-ingenieur Louis Cloquet - het brein achter het Sint-Pietersstation en de Sint-Michielsbrug in Gent - heeft daarmee eindelijk een nieuwe bestemming. Sinds 2001 stond het te verkommeren. Het 'nieuwe' interieur baadt in een Engelse, nostalgische stijl met donkergroene muren en antiek meubilair. Heel huiselijk qua sfeer met de open haard, de gezelschapsspelletjes op de kamer en de Honesty Bar waar je eerlijk je consumpties moet opschrijven. Overal bevat het gebouw referenties aan de posterijen, zowel in de deco-objecten als in de kamertypes: The Postcard, The Letter, The Carriage. 'Het is ons eerste stadshotel, en ook meteen het eerste waarvan we zelf geen eigenaar zijn. We hebben een franchise-managementcontract lopen met de eigenaar, de familie De Paepe', zegt Zannier. Die zocht een uitbater voor zijn hotel en kon kiezen uit vijf partijen. Terloops gevraagd naar zijn mening liet Zannier onverwachts weten zélf geïnteresseerd te zijn. 'Ik wil niet dat Zannier Hotels als een resortketen wordt gezien. Daarom runnen we nu ook dit stadshotel: we bewijzen dat de Zannier-stijl coherent is en in verschillende contexten werkt.'

Het ontbijt wordt trouwens ook geserveerd aan niet-gasten, net zoals de afternoontea, open van 14 tot 17 uur. 'De taartjes die we in de namiddag serveren, zijn onze eigen creaties. Onder meer de legendarische chocoladedesserts van Dôme', aldus Burlat. 's Avonds wordt The Cobbler een cocktailbar - eveneens toegankelijk voor niet-gasten - waar je 'bar bites' kan bestellen en cocktails drinken, onder meer gemaakt door Jurgen Nobels. 'Het brood bij de tapa's 's avonds komt van onze eigen bakkerij Domestic', zegt Burlat. 'Alles dus zoals je het thuis, bij je familie, zou serveren. Daarmee willen we het verschil maken.'

1898 The Post, Graslei 16, Gent. Vanaf 185 euro, zonder ontbijt.
www.1898thepost.com, www.zannierhotels.com
Domestic, Steenbokstraat 37, Antwerpen.