Nu we de lente niet kunnen inluiden op terras, kunnen we de komende weekends maar beter wat extra kunst opsnuiven. Vijf boeiende expo's voor in uw agenda.
Last call: 'Plant Fever', Boussu (Bergen)
Onze adem, onze kleding, onze voeding, onze medicijnen: de mens hangt af van planten. Toch vinden we ze vooral ‘decoratieve huisdieren’ en zeggen we denigrerend ‘leven als een plant’ of ‘in vegetatieve toestand zijn’. De expo ‘Plant Fever’ in het CID in Grand-Hornu toont hoe planten de sleutel kunnen zijn voor het design, de maatschappelijke oplossingen en de levenskwaliteit van de toekomst.
Je ontdekt er planten die zware metalen uit de grond kunnen zuiveren. Je ziet Spyros Kizis’ stoel uit bioplastic op basis van artisjokken. En je ziet Elowan in actie: een robot die bestuurd wordt door een plant, een project van de Belgische MIT-professor Pattie Maes. In totaal willen zo’n vijftig kunst-, design- en wetenschappelijke projecten je overtuigen om de wereld door een vegetale bril te zien.
Plant Fever, t/m 7/3 in het CID in Grand-Hornu.
Last call: Nino Mier Gallery, Brussel
De Brusselse kunstscene is weer een klepper rijker. Galeriehouder Nino Mier opende vorige week op de Zavel. Achter de 19de-eeuwse neorenaissancegevel vind je 450 vierkante meter exporuimte, verdeeld over vier verdiepingen en een beeldentuin.
De openingsexpo is een kennismaking met zijn portfolio. Mier toont dertig artiesten uit zijn stal: een mix van jonge en internationaal gerenommeerde kunstenaars. Hij legt vooral de nadruk op figuratieve schilderkunst, met namen als Louise Bonnet. Al is er ook abstractie van bijvoorbeeld Ethan Cook en Peter Bonde.
De naar Amerika uitgeweken Oostenrijker opende zijn eerste galerie in 2015 en heeft intussen vier locaties in Los Angeles en een kunstenaarsresidentie in Keulen. Toen hij een Europese uitvalsbasis zocht, viel zijn oog op Brussel. ‘Er is een levendige scene met veel kunstenaars, verzamelaars en tentoonstellingen’, aldus Mier. ‘Bovendien is Brussel vrijer en experimenteler dan naburige steden als Amsterdam en Parijs.’
Openingsexpo t/m 6 maart, Ernest Allardstraat 25 in Brussel
Last call: Sergio De Beukelaer, Mechelen
Sergio De Beukelaer was een tijdlang de assistent van Luc Tuymans. Maar behalve zijn lef is daar weinig van te merken in Cultuurcentrum Mechelen. Een totaalspektakel is zijn soloshow, met gestileerde kleurbommen die van de muren knallen. ‘Fat Canvasses’ noemt hij die zelf: een genre dat hij in 1996 bedacht.
Brons, zilver en goud zijn de basistinten voor de driedimensionale schilderijen en ruimtelijke ingrepen in drie zalen. Een vierde ruimte is een geabstraheerde boekshop, met sokkels en kleurvelden. Bijvoorbeeld in ‘Marianne Rydberg Blue’: de kleur die hij vernoemde naar zijn overleden muze en vriendin.
De Beukelaers handelsmerk – een mix van minimalisme, installatie en popart – is ongezien én fotogeniek. Ja, de show lijkt wel geknipt voor oppervlakkige Instagrammers. Maar achter al die visuele impact schuilt een extreme precisie à la Judd, LeWitt en Mondriaan. Niet te missen.
Sergio De Beukelaer, t/m 21/3 in het Cultuurcentrum van Mechelen.
Coming soon: Superhouse, online
Het afgelopen jaar ontdekten kunstbeurzen, musea, galeries en veilinghuizen de digitale wereld. Eerst van moetens door de lockdown, maar intussen is ze een dankbaar extra kanaal. Hét grote nadeel: die online ‘viewing rooms’ zijn vaak vreselijk saai.
Dan doet het New Yorkse designplatform Superhouse het stukken beter. Voor zijn nieuwe expo liet oprichter Stephen Markos een spectaculaire 3D-gerenderde omgeving bouwen waarin de designstukken worden gepresenteerd. De tentoonstelling ‘Different Tendencies’ zoomt in op het radicaal vernieuwende Italiaanse design uit de jaren 60 en 70.
Superhouse fungeert als platform en verkoopt stukken van galeries, handelaars en privéverzamelaars uit de hele wereld, ook Belgische. Deze expo biedt dertig stukken van museumkwaliteit, onder meer stoelen, tafels en lampen van grote en meer obscure namen.
Van 15 maart t/m 1 mei, superhouse.us, instagram: @super_house
Coming soon: Roger Raveel, Brussel
Omdat Roger Raveel dit jaar honderd zou zijn geworden, eert Bozar de Belgische schilder met een grote overzichtsexpo van zo’n 150 werken.
Het werk van Raveel (1921-2013) is zeer herkenbaar: heldere kleuren, sterke contouren en weinig detail. Hij koos doorgaans voor alledaagse onderwerpen uit zijn eigen omgeving, zoals het huis waar hij woonde met zijn vrouw en zijn vader, het voetbalveld en de fiets. In plaats van te idealiseren toonde hij de banaliteit van het dagelijkse leven. Hij vond daarin een soort authenticiteit op het moment dat de kunstwereld volop internationaliseerde. Zelf bleef hij zijn hele leven in zijn geboortedorp Machelen-aan-de-Leie wonen.
In zijn bijna zestigjarige carrière balanceerde hij continu op een slappe koord tussen figuratie en abstractie. Behalve zijn bekende schilderijen, tekeningen en grafische werken maakte hij ook grote in-situ-installaties, zoals de wandschildering in de Brusselse metrohalte Merode.
'Roger Raveel, een retrospectieve', van 18 maart t/m 21 juli.
