Peter Colemont oogst wereldfaam met zijn Clos d'Opleeuw, helpt de AB InBev-families De Spoelberch en De Mévius met het maken van hun wijn, en denkt nog lang niet aan afbouwen. 'Ik heb net een nieuw wijngaardje aangeplant.'
'Ik besef dat ik al veel te veel werk heb, maar ja. Hoe gaat dat? De voorzitter van de kerkfabriek van Borgloon is een oud-directeur van mij in het college van Sint-Truiden. En de man wil de oude dorpskern in ere herstellen. Nu blijkt dat er eeuwen geleden vlak naast de pastorie een wijngaard lag. Dus heb ik er net een nieuwe kleine wijngaard van zowat 15 are aangeplant. Opnieuw met chardonnaydruiven, op een magnifieke ligging. 'Over drie jaar komen daar de eerste druiventrosjes.'
Er waren recentelijk ook anderen die aan zijn mouw trokken: Frédéric de Mévius en Olivier de Spoelberch, beiden met hun families medeaandeelhouder van biergigant AB InBev, vroegen Colemont of hij hen kon helpen bij het maken van wijn op hun familiedomeinen in Rhisnes in Namen. 'Maandelijks overleggen we', vertelt Colemont. Ook hier gaat het - hoe kan het ook anders - om chardonnay. 'La Falize', van De Mévius, is intussen in de betere restaurants te vinden.
Bijna 15 jaar na de aanplant van zijn chardonnaydruivelaars in het idyllische Limburgse Gors-Opleeuw, een deelgemeente van Borgloon, behoort Peter Colemont met zijn eigen wijn Clos d'Opleeuw tot de absolute wereldtop. Journalist Dániel Ercsey van de blog WineSofa besloot na zijn bezoek aan het Belgische domein dat hij voortaan witte bourgognes zou benchmarken aan de Clos d'Opleeuw en niet omgekeerd. Wijngrootheid Jancis Robinson proefde de Belgische wijn blind en dacht dat ze een Puligny-Montrachet - lees: wereldtop - in het glas had. En ook Heston Blumenthal, de driesterrenchef van The Fat Duck, is een van de vele fans van Colemonts wijn.
Niet te koop
Nochtans wees niets erop dat Colemont ooit de status van begenadigd wijnmaker zou halen. Hij volgde een lerarenopleiding economie, biologie en scheikunde - 'achteraf bekeken een ideale vorming als je in de wijnbouw wil gaan', lacht hij. De Limburger begon als leraar economie in het college van Sint-Truiden en kwam daardoor dagelijks voorbij de wijngaard van Jean Bellefroid in Borgloon. 'Toen ik die man aan het werk zag in zijn wijngaard, hield ik steevast halt. Jean was een man met klasse, een intellectueel. Een bezoek eindigde altijd in zijn wijnkelder. Het was Jean die me overtuigde om ook wat wijnstokken te zetten. Mijn eerste rijtje waren er welgeteld dertig. Chardonnay toen al, in mijn tuin langs mijn deur.'
Tot Colemont plots in zijn dorp een perceel in het oog kreeg. 'Het was een volledig verwilderde fruitgaard, overwoekerd door netels en distels. Ik droomde er al van: dat zou de ideale wijngaard zijn. Een volledig ommuurd, licht hellend en zuidgericht terrein van 1 hectare. Het terrein stond niet te koop. Ik ben toch voorzichtig gaan polsen hoe het zat. Toen ik de eigenares bezocht, was de koop in een half uur beklonken. Ze wou het niet verkopen aan een eigenaar van de omheen liggende gronden. Een of andere vete misschien? Ik weet het niet. Maar ik had het wel meteen binnen.'
Vervolgens was het wel bikkelhard werken om dat stuk land in orde te krijgen. 'Meermaals wist ik het niet meer: zou ik lachen of janken? Ik stond er helemaal alleen voor. Ik moest verder fulltime lesgeven en intussen mijn wijnzaak proberen op te bouwen. Veel complexer dus dan wat romantisch gepraat over wijnranken. Wat velen onderschatten, is dat je de natuur niet eventjes on hold kan zetten. Als er een probleem rijst, moet je meteen verder. Je kan niet zeggen: ik bekijk dat volgende week wel.'
Ook nu weer koos Colemont voor chardonnay. 'Ik koos specifieke klonen uit. Want weet je, mensen zeggen 'chardonnay'. Maar dat is een algemene term. Zoals 'appel'. Je moet je dus laten adviseren door specialisten. Dat gaat over de juiste druivenrassen, maar ook over de bodem, de manier van aanplanten enzovoort.'
Colemont liet zich vooral bijstaan en inspireren door topwijnmakers uit Bourgogne. 'Ik kreeg goede raad en voor hen bleef ik 'le petit Belge sympa'. De opbrengst hier varieert tussen 3.000 à 4.000 flessen, wat in wijntermen kleinschalig is. Ik ben totaal ongevaarlijk voor hen hé. Ik ben ervan overtuigd dat ik sneller en meer info kreeg dan hun buurman daar. En ik kocht ook af en toe wat wijnen bij hen.' (lacht)
Naar Bourgogne?
Clos d'Opleeuw 2015
KLEUR: wit.
DRUIF: chardonnay.
PRIJS: 42 euro.
De 2015 heeft een opvallend knisperige fraîcheur en veel finesse. In de neus komen aroma's van rijpe appeltjes en zachte citrus. De mondvulling is bijzonder knap, met toetsen van boter, opnieuw citrus en geel fruit, rijp en tegelijk jong. De wijn heeft een fantastische lengte. Deze Clos, die rijpt in vaten van Belgische eik die bij een Franse tonnelier worden bewerkt, mag gerust nog een paar jaar rijpen in de kelder.
Colemont herinnert het zich nog erg goed, die eerste telefoon van Jancis Robinson. 'Ze wou meer weten over mijn wijn. Ze had hem geproefd bij Peter Goossens in het Hof van Cleve. Dat is de natte droom van elke jonge wijnmaker. Maar mijn wijn is natuurlijk niet beter geworden door die telefoon. Ik vergelijk het met de koers. Als Eddy Merckx zegt dat een jonge renner potentieel heeft, krijgt dat meteen grote weerklank. Gelukkig had ik al wat levenswijsheid toen dat gebeurde. Ik besef heel goed dat ik voor altijd een wijnboer ben en blijf. En een boer, dat betekent vooral werken en afhankelijk zijn van de natuur. Want de natuur kan zo vernietigend toeslaan dat je hoogmoed meteen wordt afgestraft.'
Of Colemont nooit gedroomd heeft van een eigen domein in Bourgogne? 'Die droom zal nooit werkelijkheid worden, omdat ik daar niet de financiële middelen voor heb. Vandaag is de gekte met de grondprijzen daar een beetje voorbij. Ik zou al heel blij zijn met een halve hectare Chambolle-Musigny of zo. Ach, kunnen dromen is leuk. Wie alles heeft, zal wellicht ongelukkiger zijn dan wie kan blijven dromen.'
De wijn van Peter Colemont is beperkt verkrijgbaar. Een referentieverkooppunt is Belgian Wines, Oudevaartplaats 24 in Antwerpen (tel. 03/295.33.44).