Solvay, Jimmy Carter en de R-woorden

Met een Europese economie die op apegapen ligt, is het geen schande te erkennen dat de recessie pijn doet. Zelfs Kurt Bock, de CEO van het bejubelde BASF, gaf dat toe. Solvay, daarentegen, doet denken aan Jimmy Carter. Die president dacht ooit dat de recessie wel zou verdwijnen als zijn economische adviseur Alfred Kahn dat vervloekte R-woord minder enthousiast in de mond zou nemen. Solvay lijkt een Carteriaanse fobie voor het R-woord te hebben en hanteert daarbij een ander R-woord. Solvay liet bijna terloops weten dat de ‘recurrente’ ebitda dit jaar vergelijkbaar zal zijn met die van vorig jaar. En niet een verbetering, zoals het in mei klonk. Bovendien filtert Solvay dit jaar plots twee zaken - de wegzakkende guarhype en het einde van de gratis lunch met CO2-rechten - uit het recurrente cijfer van 2012. Waardoor de vergelijkingsbasis voor 2012 190 miljoen zakt. Zonder die truc stevent Solvay af op een bijna 10 procent lagere bedrijfswinst. Nog altijd een resultaat waar je gerust mee naar buiten kunt komen, gelet op de toestand van de wereldeconomie. Waarom beleggers dan nodeloos overuren laten doen op de rekenmachine?