Tien geldvragen aan Pedro Brugada

1. Hebt u het ooit moeilijk gehad om de eindjes aan elkaar te knopen?

‘Ik was amper 16 jaar toen ik in Barcelona aan mijn universitaire studies begon en op eigen benen moest staan. Om de uitgaven te drukken huurde ik met 13 studenten een appartement met slechts drie slaapkamers. Gelukkig kreeg ik door mijn goede punten ook een studiebeurs. Daarmee kon ik de huur van mijn appartement, mijn eten en de benzine voor mijn Vespa betalen.’

2. Bent u een goede ondernemer?

‘Dat is een wezenlijk deel van mijn activiteiten, want ik run een praktijk met verschillende medewerkers. Maar ik beschouw mezelf op dat vlak toch eerder als een kleine ramp. Ik had op financieel vlak veel meer kunnen bereiken als ik een doordacht financieel plan had gevolgd.’

3. Wat is uw slechtste financiële beslissing?

‘In de jaren 1980 deed ik twee belangrijke medische ontdekkingen. Ik heb toen de domme fout gemaakt om daar geen wereldwijd patent voor aan te vragen. Dat kostte toen 100.000 dollar, geld dat ik als twintiger niet had. In plaats van te lenen bij de bank, plaatste ik mijn vertrouwen in de medische industrie. Die is uiteindelijk met mijn producten aan de haal gegaan. Een patent had me miljardair gemaakt. Maar het heeft geen zin daarover te klagen.’

4. Koopt u zelf aandelen? 

‘Ik heb slechts één keer in mijn leven zelf aandelen gekocht. Het waren er van Lernout & Hauspie. In het OLV-ziekenhuis van Aalst waren we op dat moment volop aan het experimenteren met spraaktechnologie, waardoor ik verkeerdelijk dacht voldoende kennis van zaken te hebben. Het leek me onmogelijk dat een bedrijf met zo’n straffe technologie failliet kon gaan. Maar in enkele maanden was ik mijn investering helemaal kwijt.’

5. Belegt u nog?

‘Een kankerpatiënt zal ik niet zelf behandelen, maar verwijs ik door naar een echte specialist. Op dezelfde manier beleg ik mijn vermogen niet zelf, maar laat ik dat over aan experts die dat veel beter kunnen dan ik. Minstens twee keer per jaar zitten we samen om de hele portefeuille gedetailleerd te overlopen.’

6. Denkt u al aan stoppen met werken?

‘Ik wil niet met pensioen gaan gewoon omdat mijn leeftijd een kunstmatige grens heeft bereikt. Ik reken daarentegen op de collegialiteit en de sociale controle van mijn collega’s om te weten wanneer ik mijn carrière moet beëindigen. Zodra ze merken dat ik me vreemd gedraag of niet meer de vereiste kwaliteit lever, moeten ze me daar meteen op aanspreken en dan stop ik ermee.’

7. Bent u tevreden over uw wettelijke pensioenuitkering?

‘Tijdens mijn 44-jarige carrière heb ik enorm veel belastingen en sociale bijdragen betaald. Dat heeft me een wettelijke pensioenuitkering opgeleverd van maandelijks 1.067 euro. Dat is een schande. Ik heb er geen probleem mee om belastingen te betalen, zolang die maar evenredig worden verdeeld. Harde werkers worden bestraft met hoge belastingen, die vervolgens te vaak worden omgezet in uitkeringen voor mensen die daar niets voor moeten doen.’

8. Aan welke aankoop beleeft u het meeste plezier?

‘Mijn drie oldtimers. Die staan niet in de garage voor de show, maar ik probeer dagelijks een ritje te maken. Zo heb ik een DKW Alta Union uit 1936, een MG TD uit mijn geboortejaar 1952 en nog een Mercedes SL 300 uit 1987.’

9. Investeert u in vastgoed?

‘Daar heb ik lange tijd niet aan gedacht. Mijn vrouw heeft me uiteindelijk duidelijk gemaakt dat we ons vermogen niet alleen op de beurs moeten beleggen. Sindsdien hebben we ook enkele appartementen gekocht, waarvan één in de Spaanse stad Marbella. Aanvankelijk was dat vooral een vakantieverblijf, maar intussen verblijf ik daar geregeld, omdat ik daar nu ook regelmatig in het ziekenhuis werk.’

10. Hebt u al nagedacht over een testament?

‘Na de hervorming van het erfrecht in september 2018 heb ik een nieuw testament opgesteld, zodat ik gebruik kon maken van de nieuwe mogelijkheden. Ik moest toen ook zelf een delicate hartoperatie ondergaan en ik heb die bewust uitgesteld tot na 1 september. Want ik wist dat er een kans was dat het niet goed met me ging aflopen. Samen met de huisarts heb ik toen ook de nodige papieren ingevuld om aan te geven dat ik niet langer wil leven als ik verlamd of sprakeloos ben.’