Eenvoud blijft bijzonder complex op onze arbeidsmarkt

De N-VA diende twee weken geleden een wetsvoorstel in om de Federal Learning Account (FLA) af te schaffen. Dat systeem, waarmee bedrijven verplichte opleidingsdagen moeten registreren, vloeit voort uit de arbeidsdeal en werd ingevoerd na een aanbeveling van de Raad van Europa in 2022 voor een individuele leerrekening. Al in 2019 waarschuwde de OESO voor de hoge complexiteit en administratieve last die de toegang tot opleidingen voor werknemers niet verbeterde.

De kwestie was urgent: 30 november is de uiterlijke datum voor indiening. Het wetsvoorstel was duidelijk en beperkt van opzet: het betrof niet de verplichte opleidingsdagen zelf, maar de tool waarmee werkgevers die moeten registreren. Veel werkgevers ervaren die als log, gebruiksonvriendelijk en tijdrovend. Agoria, de federatie van technologiebedrijven, riep zelfs op tot een boycot. De FLA is uitgegroeid tot een symbooldossier van de toenemende rapporteringsdruk op bedrijven.

Politiek had het afschaffen van de FLA relatief eenvoudig moeten zijn. Voor de N-VA kon het een eerste succes zijn in de aanloop naar een mogelijke Arizonacoalitie. De oproepen van werkgevers klonken luid, maar van vakbondszijde bleef het stil: een publiek veto tegen de afschaffing bleef uit.

De afschaffing van de FLA leek zelfs al aangekondigd in de supernota. Is dat misschien de reden waarom geen consensus werd gevonden? Wilden de andere partijen niet vooruitlopen op de sociaaleconomische onderhandelingen? Het klinkt misschien vreemd, maar ik hoop dat dat inderdaad de reden is. Want er is een brede politieke consensus, van links tot rechts, dat ondernemen makkelijker moet worden. Zelfs de procureur-generaal van het Hof van Cassatie benadrukte onlangs nog het belang van efficiënte, effectieve en stabiele wetgeving, ook in het arbeidsrecht.

Maar in ons land blijft het bijzonder moeilijk regelgeving te vereenvoudigen, zelfs als de noodzaak overduidelijk is. Onze arbeidswetgeving en sociale zekerheid zitten boordevol complexiteit. Pogingen om die te verlichten, zelfs met kleine stappen, lijken altijd te ambitieus. Zo werd het plan ‘Werkbaar Wendbaar Werk’ van Kris Peeters ooit aangekondigd als een mijlpaal voor de Belgische arbeidsmarkt. Helaas leidde die poging alleen maar tot meer regels en een lasagne van wetgeving.

Als zelfs zo’n kleine ingreep om de arbeidswetgeving te vereenvoudigen strandt, wat mogen we dan verwachten van hervormingen waarvoor een eventuele Arizonaregering historische breuklijnen moet overbruggen? We kunnen alleen maar hopen dat ze de moed vindt om die wel aan te pakken.