Eindelijk een nieuw beleid voor Wallonië?

De grootste verrassing van de verkiezingen kwam uit Wallonië, waar de linkse partijen er samen meer dan 10 procentpunten op achteruitgingen en de MR met ruime voorsprong de grootste partij werd. Dat maakt het mogelijk er een regering te vormen zonder de PS, wat in amper vier van de voorbije 44 jaar lukte.

De volgende Waalse regering van de MR en Les Engagés heeft een historische kans om het beleid in Wallonië om te gooien. De prioriteit moet daarbij het eindelijk opkrikken van de ondermaatse economische prestaties zijn. In Wallonië was begin dit jaar amper 66 procent van de 20- tot 64-jarigen aan het werk, dat cijfer hoort tot de laagste percentages van Europa. 24 procent van de bevolking loopt er het risico op armoede of sociale uitsluiting, dat cijfer hoort bij de hogere in Europa. In Vlaanderen is dat respectievelijk 77 en 12 procent.

Het beleid slaagde er de voorbije decennia niet in een inhaalbeweging in te zetten. Integendeel, de Waalse achterstand nam verder toe.

Privésector

Het beleid kan op veel vlakken beter, maar de focus moet vooral liggen op het versterken van de privésector. In Wallonië zijn de niet-marktdiensten goed voor zo’n 30 procent van de totale economische activiteit, wat behoort tot de hoogste percentages van de Europese regio’s. Daarnaast werken er relatief weinig mensen en van wie werkt, doet een relatief groot deel dat bij de overheid (38%). Amper 23 procent van de totale Waalse bevolking werkt in de privésector, waarmee Wallonië een van de slechtst presterende Europese regio's is. In Vlaanderen is dat 31 procent - ook lager dan gemiddeld in Europa.

Het gewicht van de overheid in de Waalse economie is gewoon te zwaar, en dat weegt op de economische dynamiek. Sinds begin jaren 80 groeide de Waalse economie gemiddeld met 1,5 procent per jaar, tegenover 2,1 procent per jaar voor de Vlaamse economie.

De nieuwe coalitie moet bewust proberen het gewicht van de overheid in de economie in te perken, en op die manier meer ruimte creëren voor ondernemerschap en privéinitiatief. Dat kan door het verlagen van de administratieve lasten, het opvoeren van groei versterkende overheidsinvesteringen in onder meer infrastructuur en digitalisering, meer in te zetten op internationalisering en het aantrekken van buitenlandse investeringen, het opkrikken van de kwaliteit van het onderwijs, een meer doorgedreven activeringsstrategie...

Dat wordt niet evident gezien de moeilijke budgettaire context, maar wel noodzakelijk om eindelijk een inhaalbeweging in Waalse welvaart op gang te brengen. Als belangrijkste handelspartner zou dat ook positief zijn voor de Vlaamse economie.

De Waalse vakbonden zien het alvast niet zitten. Ze hebben al gedreigd met acties, nog voor de onderhandelingen over de nieuwe regering echt begonnen zijn. Hopelijk zetten de nieuwe regeringspartijen door voor een echt groeigericht beleid.