Luckas Vander Taelen | 'Georges-Louis Bouchez, zot van glorie'

Hoe weinig de Vlaamse partijvoorzitters nog inzitten met hun hoofdstad werd vorige week nog eens pijnlijk duidelijk. Geen enkele reactie kwam er na de zoveelste provocatie van Georges-Louis Bouchez.

De voorzitter van de Franstalige liberalen is net na de verkiezingen van juni met een offensief tegen de Nederlandstalige Brusselaars begonnen. Die moeten een toontje lager zingen, zei hij toen, 'want mijn partij heeft zoveel vertegenwoordigers meer'. Sindsdien mist hij geen kans om de Vlaamse Brusselaars te kleineren.

Van Bouchez is bekend dat hij het soort belgicist is die geen woord Nederlands spreekt en niet geremd wordt door enige kennis van de communautaire geschiedenis van het land waarvan hij fier de kleuren op zijn revers draagt. Dat het Brusselse kiessysteem met een vaste vertegenwoordiging van Nederlandstaligen een essentieel onderdeel is van het Belgische politieke kaartenhuis, zal hem een zorg zijn. Hij weet dat hij met harde uitspraken telkens het nieuws haalt, en daar alleen is het hem om te doen. En vooral: hij weet dat hij geen weerwerk moet verwachten van Vlaamse zwaargewichten.

Dus haalde Bouchez in Brussel de Vlaamse ‘formatrice’ Elke Van den Brandt (Groen) onderuit met aangekondigde parlementaire initiatieven om de lage-emissiezone voor vervuilende diesels en het mobiliteitsplan Good Move terug te draaien. De Brusselse kiezer had die in juni verworpen, stelt Bouchez. Dat is niets anders dan trumpiaans fake news: ik kan me niet herinneren dat daarover een volksraadpleging heeft plaatsgevonden... 

Aan Vlaamse kant heeft men eens te meer Bouchez onderschat. De Brusselse liberaal David Leisterh zou de regering vormen. Hij is perfect tweetalig en deelt de enerverende karaktertrekken van zijn voorzitter niet. Maar Bouchez is wel de boezemvriend van Leisterh en de peetvader van zijn kind. Leisterh is de perfecte handpop van zijn voorzitter. Hij vindt dat er een ‘obsessie’ bestaat tegen Bouchez en dat die niet meer zegt dan ‘wat velen denken’.

Vernedering

Geen politicus die zo vol van zichzelf is als Bouchez. Sinds hij de PS uit de Waalse regering verdreven heeft, is hij zot van glorie. Dat bleek bij de federale formatie, waar hij zonder verpinken N-VA-voorzitter Bart De Wever de vernedering van zijn leven bezorgde. Bouchez wilde zelfs een bescheiden fiscale hervorming niet aanvaarden, om zijn gefortuneerde kiespubliek niet te schofferen. Vorig jaar haalde hij zijn eigen minister onderuit in het Waals Parlement toen die de fraudeurs wou aanpakken. Jean-Luc Crucke stapte meteen over naar Les Engagés.

In Brussel zijn de Nederlandstaligen zijn nieuwe schietschijf, als een echo van de hatelijke FDF-taal van lang geleden. Daarmee hoopt hij het franskiljons kiespubliek van het op sterven na dode DéFI te behagen.

Bouchez weet dat hij het veld voor zich heeft. Want wat doen of zeggen de Vlaamse partijvoorzitters na zijn tsunami van provocaties? Niets. Die zijn zozeer bezig met de gemeenteraadsverkiezingen dat ze geen tijd hebben om zich bezig te houden met Brussel.

Dus staat Groen alleen. Het was aandoenlijk om de uitgebluste Van den Brandt en haar partijvoorzitter Nadia Naji te zien op de persconferentie waar ze de handdoek in de ring gooide.

Bouchez is een pure machtspoliticus die geen grenzen kent. Tenzij die hem door tegenstanders worden opgelegd. De onverschilligheid van de Vlaamse partijvoorzitters geeft hem de vrijheid om straffeloos de Nederlandstaligen in Brussel verder te jennen. Les Engagés sprak hem niet tegen. Ahmed Laaouej, de voorzitter van de plaatselijke PS, deed er nog een schepje bovenop. Ook hij zei dat de Vlamingen een minderheid zijn in Brussel die boven hun gewicht boksen. Dat is een bijzonder gevaarlijke evolutie.

Vooruit-voorzitter Conner Rousseau zei ooit dat hij zich in Brussel niet meer in België voelt. Blijkbaar denken zijn collega’s-partijvoorzitters er net zo over. Dat ze dan voor alle duidelijkheid zeggen dat ze de hoofdstad van Vlaanderen laten vallen. Dan kan Bouchez rustig verder gaan met zijn sloopwerk...