Tussen moslimhaat en islamisme

De helft van de moslims in Europa krijgt te maken met discriminatie. Dat blijkt uit recent onderzoek van het Bureau van de Europese Unie voor de grondrechten (FRA). Dat aantal ligt fors hoger dan bij de laatst afgenomen bevraging in 2016. De enquête neemt ook België onder de loep. En wat blijkt? Bijna de helft van de Belgische moslims krijgt te maken met uitsluiting op de huizenmarkt.

Idem bij solliciteren. Bij het zoeken naar een job is bij 45 procent van de moslims in België sprake van een ongelijke behandeling. Het rapport brengt ook discriminatie door de politie in beeld. Ook daar doet ons land het slecht. De helft van de moslims in België ondervond meer aanhoudingen op straat. Daarmee spannen we na Griekenland de kroon in Europa. Bovendien spreken Belgische moslims van een respectloze behandeling door de politie.

Fraaie bevindingen zijn dat allerminst. ‘We zijn getuige van een zorgwekkende toename van racisme en discriminatie tegen moslims in Europa’, zegt de directeur van de FRA, de Finse Sirpa Rautio.

De moslimhaat heeft bovenal invloed op diverse ontwikkelingsdomeinen. Moslims in Europa wonen in overvolle huizen. 40 procent van hen leeft krap bemeten, tegenover 17 procent bij de niet-moslims. En een derde geeft aan met moeite rond te komen. Dat brengt ons bij onderwijs, dat cruciaal is voor het vinden van een kwaliteitsvolle baan. Jonge moslims hebben drie keer meer kans om vroegtijdig de school te verlaten dan de rest van de bevolking en staan daardoor voor grotere uitdagingen.

Islamistische invloeden

Op onderwijsvlak schetst een andere publicatie minstens even verontrustende vaststellingen. In het zonet verschenen boek ‘Allah n’a rien à faire dans ma classe’ verzamelden Laurence D'Hondt en Jean-Pierre Martin getuigenissen van leerkrachten die opboksen tegen islamistische invloeden in de Franse en Belgische klaslokalen.

‘Allah n’a rien à faire dans ma classe’ toont hoe scholen niet langer een vrijhaven zijn maar een jachtgebied voor islamisten, waar leerkrachten alleen voor komen te staan. D’Hondt en Martin hebben het onder meer over 'de weigering van sommige leerlingen om te leren in naam van godsdienst, het in twijfel trekken van regels in naam van godsdienst, de nauwelijks verholen bekeringsdrang van sommige leerkrachten... De verbale en fysieke bedreigingen die van het klaslokaal soms een oorlogsgebied maken.’

De leerkrachten hebben het bijvoorbeeld over seksistische opmerkingen: ‘Zo worden vrouwen in een rok een hoer genoemd.’ Niet alleen moslimleerlingen hebben boter op het hoofd. ‘Je vraagt je af wat de rol is van sommige islamleerkrachten’, zeggen twee docenten. ‘Sommigen verbergen hun bekeringsijver niet.’ Geheime gebedsplaatsen worden ingericht en cursussen seksuele opvoeding worden in vraag gesteld of zonder meer niet gegeven.

Moslims in Europa leven gesandwicht tussen virulente moslimhaat en islamisme. Beide zijn loten van dezelfde stam. Ze laten zich enten op een superioriteitsgevoel en mechanismen van uitsluiting. 'Anti'-sentimenten aanwakkeren is hun rol: de ene haatvorm richt zich tegen het Westen, de andere tegen de islam, een religie die hier niet pardoes uit de lucht gevallen is. Moslims wonen al sinds de vroege 8ste eeuw in Europa. Dat hun aanwezigheid nog altijd controverse, politieke verbittering, redeloze angst en discriminatie uitlokt, getuigt van een onbegrijpelijke halsstarrigheid.

Onbegrijpelijk. Dat is ook hoe het islamistische missioneringsapparaat zijn gangetje kan gaan in het onderwijs. Met het postmoderne cultuurrelativisme als eeuwige slippendrager. Precies 50 jaar nadat in 1974 de Belgische regering de islam officieel als godsdienst heeft erkend bewegen religieuze radicalisering en racisme zich nog altijd door onze samenleving, als een Siamese tweeling. Haat en tweedracht zaaiend.